Το παιδί, το πεπόνι και η σακούλα.

Εκεί που καθόμουν στο ταμείο ......

Μπαίνει στο μαγαζί, ένα μικρό αγοράκι 6-7 χρονών περίπου και έρχεται προς το μέρος μου. Στα χέρια του κρατάει μια σακούλα που έχει ένα πεπόνι μέσα. Αφήνει την σακούλα και μου λέει ευγενέστατα :

- Κύριε, κρατήστε αυτό εδώ αλλά θα ήθελα να πάρω και κάτι άλλο. Όταν φύγω όμως θα ήθελα επίσης να μου δώσετε και μία μεγάλη σακούλα, λέει σοβαρός-σοβαρός και πηγαίνει προς τα ζαχαρώδη, δηλαδή στο ράφι που είναι η χαρά του κάθε μικρού παιδιού.

Στο μεταξύ είναι κι ένας ηλικιωμένος κύριος ο οποίος περιμένει στο ταμείο για να πληρώσει και μου λέει :

- Πολύ έξυπνος φαίνεται για την ηλικία του ο μικρός. Δεν πειράζει, θα περιμένω. Ας πάρει ότι θέλει το παιδί πρώτα.

Τελικά ο μικρός αφού πέρασε ένα λεπτό, έρχεται στο ταμείο με ένα αυγό Kinder στο χέρι του και λέει στον κύριο :

- Εϊναι η σειρά σας και είστε και μεγαλύτερος. Δεν είναι δίκαιο να περάσω εγώ.
- Πήγαινε στο ταμείο αγόρι μου. Χαίρομαι να βλέπω παιδιά με τέτοια συμπεριφορά. Είμαι συνταξιούχος δάσκαλος και στην εποχή μας τέτοια παιδιά σπανίζουν πλέον. Εύγε!
- Ευχαριστώ πολύ, του λέει και αφήνει το αυγό στον πάγκο του ταμείου.

Εγώ ζυγίζω το πέπόνι, χτυπάω και το αυγό (στην ταμειακή) και λέω στον πιτσιρικά :

- Είναι 1 ευρώ και 90 λεπτά.
- Μα το αυγό κάνει 80 λεπτά, μου λέει.
- Ναι αλλά έχεις και το πεπονάκι που κάνει 1.10 . 1.10 + 0.80 μας κάνουν 1.90, του απαντώ.
- Μα το πεπόνι δεν το πήρα από εδώ.
- Α συγγνώμη αγόρι μου το πήρες από αλλού?. Νόμιζα πως το πήρες από έξω, από την μαναβική μας. Σε εμένα όμως γιατί το έδωσες? Για να στο φυλάξω όση ώρα ψωνίζες?
- Όχι όχι αφού σας είπα πως όταν φύγω θέλω να μου δώσετε μία μεγάλη σακούλα. Εγώ σας δίνω ένα πεπόνι κι θέλω εσείς να μου δώσετε την σακούλα.
- Δεν χρειάζεται παιδί μου να μου δώσεις κάτι για να πάρεις μια σακούλα. Πάρε μία μεγάλη σακούλα, πάρε και το πεπονάκι σου πίσω. Εντάξει είμαστε.
- Όχι αυτό το πεπόνι είναι για σας. Εγώ θέλω μόνο την σακούλα και το αυγό.
- Εσύ που το βρήκες το πεπόνι? τον ρωτάει ο κύριος που περίμενε.
- Είναι δικό μου, λέει και παίρνει γρήγορα γρήγορα τα πράγματα και φεύγει.

Καθώς έφτασε προς την εξώπορτα της αυλής κοντοστάθηκε λίγο και φώναξε : "Ξέχασα να σας χαιρετήσω. Γεια σας και ευχαριστώ πολύ για την σακούλα".

- Αυτό τι ήταν τώρα? Τον ξέρεις αυτόν τον πιτσιρικά? , μου ρωτάει γεμάτος απορία ο κύριος.
- Τι να σας πω δεν ξέρω. Πρώτη φορά τον βλέπω και επίσης πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, του απαντώ.
- Και με το πεπόνι τι θα γίνει τώρα? , με ρωτάει.
- Καλού κακού θα το βάλω σε μια άκρη μήπως τυχόν κι έρθουν οι γονείς του αργότερα να το ζητήσουν, του λέω.

Πλησιάζουν μεσάνυχτα. Έχουν περάσει πάνω από 10 ώρες από την ώρα του περιστατικού και ο μικρός ή κάποιος δικός του δεν εμφανίστηκε ξανά.

Σαν ιστορία από την "Ζώνη του Λυκόφωτος" δεν μοιάζει ?