Το δίδυμο της επιτυχίας !

Νίτσα και Πηνελόπη.

Είχα την χαρά(?) να τις γνωρίσω σήμερα το πρωί. Δύο (εκ πρώτης όψεως) συμπαθέστατες γιαγιάδες οι οποίες έμελε να κάνουν το μαγαζί άνω κάτω. Μπαίνουν μέσα λοιπόν και αφού ανταλλάξαμε την καλημέρα μας, καταλαβαίνω από τις αντιδράσεις τους πως η μεν Νίτσα δεν ακούει καλά, η δε Πηνελόπη δεν βλέπει καλά.

- Νεαρέεεεεεε , φωνάζουν και οι 2 ταυτόχρονα με την μόνη διαφορά πως η μία βρίσκεται στην μία ακρη του μαγαζιού και η άλλη ακριβώς απέναντι.

- Μισό λεπτό, λέω και στις δύο και πηγαίνω προς την Πηνελόπη που στέκεται μπροστά από τα ψυγεία με τα γάλατα.

- Δες λίγο την ημερομηνία λήξης από το γάλα. Μου φαίνεται πως είναι ληγμένο, μου λέει ενώ στο μεταξύ η Νίτσα φωνάζει συνεχώς "νεαρέ, νεαρέ" σε ρυθμούς (δευτερο)λεπτοδείκτη !

- Αυτό που βλέπετε είναι η ημερομηνία παραγωγής. Η ημερομηνία λήξεως είναι ακριβώς από κάτω. Έχει 3 μέρες ακόμα μέχρι να λήξει, της λέω και φεύγω για την άλλη.

Μόλις φτάνω στην κυρα Νίτσα το "νεαρέ, νεαρέ" σταματάει από το αριστερό μου αυτί και με τεχνολογία dolby surround μεταφέρεται στο δεξί. Είναι η φωνούλα της κυρίας Πηνελόπης που μάλλόν έψαχνε και κάτι άλλο εκτός από γάλα.

- Συγγνώμη αλλά εξυπηρετούσα την φίλη σας. Πείτε μου, της λέω.
- Ορίστεεεεε ?, μου λέει.
- Πως μπορώ να βοηθήσω ? , τις λέω με αυξημένη ένταση φωνής κατά 10 desibel !
- Άντε παιδάκι μου και σε φωνάζω τόση ώρα! Αυτά είναι τα μοναδικά χαρτιά υγείας που έχετε? Όλα είναι σαν βαμβάκι. Κανένα ποιο σκληρό δεν έχετε?

Εδώ να σημειώσω πως η κυρα Νίτσα έχει κάνει το εξής φοβερό : Δεν έχουμε και τεράστιο μαγαζί αλλά στα χαρτιά υγείας έχουμε 8-10 διαφορετικούς κωδικούς. Η κυρα Νίτσα λοιπόν έχει πάρει όλα τα χαρτιά του ενός κωδικού, τα έχει πατήσει με τα χέρια της για να ελέγξει την σκληρότητα και τα έχει πετάξει πάνω από όλα τα υπόλοιπα.

- Έχει και άλλα εκτός από αυτό που είδατε.
- Που είναι? Δεν τα βλέπω ? (εμ που να τα δεις? αφού πέταξες τα άλλα από επάνω!)
- Ορίστε , τις λέω και ξεσκεπάζω τα υπόλοιπα.
- Ααααααα δεν τα είδα. Εντάξει θα διαλέξω ένα άλλο, μου λέει.

Στο μεταξύ το "νεαρέ, νεαρέ" δεν έχει σταματήσει από την άλλη μεριά οπότε πηγαίνω προς τα εκεί.

- Παρακαλώ, τις λέω.
- Αυτό το γάλα που μου δώσατε δεν είναι αυτό που παίρνω.
- Μα δεν σας το έδωσα εγώ. Εσείς μου το δώσατε για να δούμε την ημερομηνία.
- Όχι εσύ μου έδωσες άλλο, λέει.
- Τελοσπάντων εσείς ποιο γάλα παίρνεται? , την ρωτάω.

Τελικά μετά από κάνα πεντάλεπτο και αφού είδαμε όλα τα γάλατα καταλήξαμε ότι ήθελε αυτό που μου είχε δείξει αρχικά με την φράση "Αχ ναι καλέ ξέχασα, αφού αυτό παίρνω από το Βασιλάκη στη γειτονιά!".

Εκείνη την στιγμή επειδή μου έφεραν μια παραγγελία πήγα στην είσοδο για κάνω την παραλαβή, αρχίζει η μία "Νίτσα, Νίτσα, Νίτσα" με τον ίδιο βασανιστικό ρυθμό αλλά να φωνάζει ολοένα και πιο δυνατά.... που να ακούσει όμως η κυρα Νίτσα. Τα αυτάκια της παρέδωσαν το πνεύμα στο πλήρωμα του χρόνου και αν συνέχιζε κι άλλο το ίδιο θα έκαναν και τα δικά μας. Πηγαίνει προς τα εκεί και αφού την σκουντάει λέει :

- Καλέ, σε φωνάζω τόση ώρα !!!
- Εεεεεεεεεεεεε? απαντάει η Νίτσα, κι εκείνη την στιγμή εγώ και το παλικάρι που μας έφερε τα εμπορεύματα σκάμε στα γέλια γιατί πράγματι ήταν πολύ αστεία η όλη φάση.

- Τι είναι τούτες ρε συ, μου λέει αυτός.
- Άστα, μακάρι να φτάσουμε στα χρόνια τους και να είμαστε καλά, του λέω.

Ύστερα από διάφορες συζητήσεις μεταξύ τους (άθελα μου έμαθα όλα τα οικογενειακά τους όπως το ότι πως μεγάλωσε καλέ ο Κωστάκης, παντρεύτηκε η Ελενίτσα, πέθαναν καμιά δεκάριά γνωστοί τους και τι κλάμα που κάναμε στην κηδεία αλλά πόσο ωραία ήταν τα κουλουράκια μετά στον καφέ κτλ) φτάνουν στο ταμείο. Εκεί αρχίζει η αιώνια διαμάχη δηλαδη το "Ποιος θα πληρώσει?" και... ξεκινάμε:

- Νεαρέ, μην πάρεις λεφτά από αυτήν.
- Όχι μην την ακούς, λέει η άλλη.
- Δεν ξέρω τι σου λέει αυτή (γιατί δεν ακούει ίσως?) αλλά εγώ θα σε πληρώσω!
- Μη, μη , λέει η άλλη και με το ένα χέρι ψάχνει να βρει τα χρήματά της και με το άλλο πιάνει το χέρι της φίλης της για να μην το βάλει στο πορτοφόλι της.
- Άντε βρε Πηνελόπη τώρα με τα χαζά σου, λέει η άλλη και κάνει την ίδια κίνηση με τα χέρια.

Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι πως καμία από τις δύο δεν έχει ακούσει το ποσό που πρέπει να πληρώσουν γιατί εγώ ακόμα κάνω τον λογαριασμό στην ταμειακή.

- Είναι 8 ευρώ και 90 λεπτά, τις λέω και η μία ρωτάει "πόσο είπες νεαρέ?" (γιατί δεν ακούει) και η άλλη άκουσε το ποσό αλλά δεν βλέπει καλά τα χρήματα για να μου τα δώσει.

Τελικά για να μην έχουμε τραυματισμούς γιατί με το ένα χέρι προσπαθούσαν να με πληρώσουν και με το άλλο έσπρωχνε η μία την άλλη αποφάσισα να δώσω την λύση :

- Λοιπόν... Σήμερα θα πληρωθώ από εσάς (λέω στην μία) και αύριο θα πληρώσει η άλλη κυρία για να μην μαλώνετε, οπότε συμφώνησαν να το κάνουμε έτσι και η διαδικασία της πληρωμής έληξε ειρηνικά.

Η Πηνελόπη και η Νίτσα έφυγαν και στο πεδίο της μάχης βρήκα τραυματίες στα χαρτικά και τα γάλατα (ήταν όλα μπερδεμένα στα ράφια) αλλά το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα αλεύρι το οποίο βρέθηκε μέσα στα κατεψυγμένα 2 ώρες αργότερα και προφανώς άφησαν εκεί γιατί πήρανε μια σφολιάτα. Ποιος κάθεται να ανοίξει φύλλα τώρα στις διακοπές ?

υ.γ. Ποιος ξέρει ? Όλο και κάτι ακόμα περίεργο θα βρούμε μέσα στο μαγαζί γιατί πήγανε παντού.... keep looking !!!