Καιρός για αλλαγή....

Όχι καμία σχέση με τις εκλογές, απλά ένα λογοπαίγνιο σύμφωνα με το κλίμα των ημερών για το ότι, όπως συμβαίνει και με τους πολιτικούς μας, έτσι δεν θα γλιτώσετε τόσο εύκολα κι από μένα.

Είμαι ακόμα εδώ και είμαι μια χαρά και να ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όσους μου έστειλαν email.... Δεν θα μπορούσα λοιπόν με τίποτα να αφήσω να περάσει ο μήνας χωρίς δημοσίευση.

Αυτό το ποστ λοιπόν, είναι το τελευταίο του πρώτου κύκλου ζωής αυτού του μπλογκ και το πρώτο που γράφεται μέσω κινητού με wifi λόγω προσωρινής έλλειψης δικής μου σύνδεσης στο μέρος που βρίσκομαι. Να 'ναι καλά ο γείτονας με το ξεκλείδωτο router!

Από τον επόμενο μήνα λοιπόν, το μπλογκ ξεκινάει τον δεύτερο κύκλο ζωής του, οπότε stay in touch!!! Μέχρι τότε όμως, μία τελευταία ιστοριούλα που τόσο καιρό έχω να γράψω.

What is Meze???

Σέρβος πελάτης, ο οποίος φαίνεται άνθρωπος με χρήματα καθώς καθημερινά έρχεται και κάνει καλούς λογαριασμούς και δείχνει να απολαμβάνει τις διακοπές του, με ρωτάει:

- Takis, what is "Meze" ???

Εγώ πάλι με την σειρά μου τον ρωτάω:

- Where did you hear this word?

Για να μην τα πολυλογούμε ο άνθρωπος μου εξηγεί ότι είναι διευθυντής μιας πολυεθνικής στο Βελιγράδι και ότι μπορεί πολλοί άνθρωποι να τον ζηλεύουν για την θέση που έχει, άλλα ο ίδιος έχει απίστευτη πίεση και άγχος κάθε μέρα. Έτσι αποφάσισε να περάσει όσο καλύτερα μπορεί στις διακοπές του για να ξεφύγει από το καθημερινό του μαρτύριο και να γυρίσει πίσω γεμάτος δυνάμεις. Όμως παρ' όλα αυτά, κάτι του έλειπε. Αυτό το κάτι το βρήκε σε μία εικόνα που μου περιγράφει ο ίδιος:

- Είδα έναν ηλικιωμένο άνθρωπο περίπου 70 χρονών ο οποίος καθόταν στην παραλία και είχε στήσει τραπεζάκι με διάφορα εδέσματα (υποθέτω αντσούγιες, κολιό, ντολμαδάκια, τσιπουράκι κτλ), αραγμένος στην ξαπλώστρα κάτω από τον ίσκιο της ομπρέλας και απολαμβάνοντας την θέα που του πρόσφεραν ο ουρανός, η θάλασσα και πάνω απ' όλα, 6 νεαρά και όμορφα κορίτσια που έπαιζαν beach volley. Ο άνθρωπος είχε μια ηρεμία και γαλήνη στο προσωπό του, την οποία ζήλεψα απίστευτα. Αυτό είναι, είπα μέσα μου. Αυτό ήταν το κάτι που μου έλειπε. Με τα ελάχιστα ελληνικά που γνωρίζω λοιπόν, πηγαίνω και τον ρωτάω: Παππού, τι κάνεις εδώ? Και μου απαντάει: Μεζέ !!!

Και σε ρωτάω εσένα τώρα, μου λέει, What is Meze?

θα σε φτιάξω άνθρωπο (i will make you human!), του λέω εγώ και τον εφοδίασα με όλα τα απαραίτητα περί φαγητού και του είπα να κάνει ακριβώς ότι και ο παππούς.

Την επόμενη μέρα, ο τύπος ήρθε το πρωί με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τον ρώτησα:

- So did you do "Meze"?
- Da Da Daaaaaaa MEZE IS EXTRA SUPER GOOD, μου λέει. Thank very much for your help!

Άλλος ένας ευχαριστημένος, σκέφτηκα από μέσα μου, αλλά όλα αυτά όπως και οι προηγούμενες 81 αναρτήσεις, πλέον σε λίγες μέρες από σήμερα, θα είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες αναμνήσειςμ όπου ιστορίες σαν κι αυτές θα αποτελούν μέρος της νέας μορφής του μπλογκ στο προσεχές μέλλον. Να ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς όλους τους αναγνώστες για την συμμετοχή τους. Ελπίζω να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα και στο μέλλον.

Εως τότε να θυμάστε πως κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή!
Και πάλι ευχαριστώ πολύ και..... εις το επανιδείν!!!

Συμπεράσματα....

Αυτό ήταν. Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα, και παμε για φθινόπωρο. Δεν ήταν και πολυάσχολο το καλοκαίρι και έτσι δεν είχαμε και πολλά περιστατικά για να εξιστορίσουμε, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε κάποια πράγματα άξια αναφοράς.

1. Όλοι μας αγαπάνε....

Από πέρσι που άνοιξαν τα "μεγάλα" καταστήματα καλώς ή κακώς κάποιοι τακτικοί πελάτες λάκισαν. Πολλούς τους βλέπω στο δρόμο, άλλοι χαιρετάνε, άλλοι γυρνάνε την πλάτη τους, άλλοι κάνουν τους τάχα αδιάφορους και σε βλέπουν δήθεν ξαφνικά και λένε το κλασσικό "Εμείς δεν είμασταν εδώ, χθες ήρθαμε γι'αυτό δεν περάσαμε απο το μαγαζί..." (ασχέτως αν εγώ εδώ κι ένα μήνα τους βλέπω καθημερινά). Πάντως ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ. Αχ τι καλοί άνθρωποι που είστε, κρίμα που κλείνει το μαγαζί, που θα ψωνίζουμε τώρα κτλ κτλ κτλ. Αφού ρε μεγάλε έχεις ένα χρόνο να έρθεις... Τέλος, υπάρχει και η άλλη κατηγορία. Αυτοί που παίρνουν μόνο αυτά που δεν μπορούν να βρουν στα "μεγάλα" καταστήματα. Αυτοί να δείτε αγάπες και ψευτοκλάματα! Μόνο που δεν είναι για εμάς, αλλά για την φέτα που χρόνια τώρα δεν μπορούν να βρουν αλλού, τις φιάλες υγραερίου που δεν έχει κάνενας άλλος κτλ. Στην τελική οι μόνοι που αξίζουν να λέγονται πρώτα άνθρωποι, μετά φίλοι και στο τέλος πελάτες είναι 2-3 οικογένειες ελλήνων και κάποιοι Άγγλοι και Γερμανοί που έρχονται κάθε χρόνο τα τελευταία 20 χρόνια. Όλοι οι υπόλοιποι δυστυχώς αποδεικνύονται ψεύτικοι κάθε μέρα που περνάει...

2. Η υπέρτατη γυφτιά.

Την έβλεπα τόσα χρόνια αλλα ειδικά τώρα που κλείνουμε είναι κάτι το φοβερό. "Από τη μύγα ξύγγι" που λέει και η λαική ρήση... επί 100 θα προσθέσω εγώ. Μιλάμε για τόση γυφτιά που μέχρι και γύφτος να ήταν θα τρόμαζε ο άνθρωπος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σου παζαρεύουν ένα πράγμα που κοστίζει 2-3 ευρώ, που το δίνεις με περσινή τιμή, με 30-40% έκπτωση και κάθονται και σου μιλάνε για το αν μπορείς να το δώσεις 20-30 λεπτά πιο φθηνά...

3. Ο ήλιος χτυπάει πολύ....

Μιλάμε για απίστευτη τρέλα σε σημείο να αναρωτιέμαι ώρες ώρες μήπως εγώ είμαι εξωγήινος ή το ότι αυτός ο κόσμος κατοικείται από ψυχασθενείς. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο το γεγονός ότι βρισκονται σε διακοπές και όχι στην καθημερινή τους ζωή αλλά εγώ τι σας φταίω ρε παιδιά? Πάνω μου βρήκατε να ξεδώσετε? Λες και βλέπεις τις παλιές trash tv εκπομπές του στυλ Αντρέα Μικρούτσικου που ξεμαλιαζώτανε νύφες, πεθερές και το υπόλοιπο σόι να βρίζει τηλεφωνικώς...

Κι επειδή σας έκανα μαύρη την ψυχή με τόση πικρίλα που έβγαλα πάρτε κι ένα αστείο περιστατικό που συνέβη πριν λίγο, για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα.

Κυρία περίπου 40 ετών και βάρους περίπου 150 κιλών, μπαίνει στο μαγαζί, προκαλεί σεισμική δόνηση της τάξεως των 3 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ (έγινε αισθητός και στη Θεσσαλονίκη) και με ρωτάει που είναι τα γάλατα και τα γιαούρτια. Τις δείχνω και πηγαίνει προς τα εκεί. Αφού πήρε κάποια πράγματα, αφήνει το καλαθάκι στο ταμείο και βλέπω:

α. 2 τριάδες γιαούρτια 0%.
β. 2 τριάδες γιαούρτια 2%.
γ. 1 τρικαλινό light σε φέτες.
δ. 1 λίτρο γάλα 1,5%.

Χτυπάω το λογαριασμό, αλλά την βλέπω να τα κοιτάει επίμονα. Σκέφτομαι, λες να έκανα κάποιο λάθος? Ξανακοιτάω τον λογαριασμό, όλα σωστά. Εκείνη την ώρα γυρίζει απότομα και βλέπει το ράφι με τα κρουασάν. Παίρνει καμιά δεκαριά (με γέμιση κρέμα κακάο, βανίλια, φράουλα, ροδάκινο, μήλο κτλ) και γυρίζει και μου λέει το θεικό:

- ΒΑΛΕ ΚΙ ΑΥΤΑ. ΔΙΑΙΤΑ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΚΕΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΩΡΕ?

Καλό φθινόπωρο σε όλους.....

Η γενιά της κατοχής...

Η μητέρα μου σκουπίζει τον αυλόγυρο του μαγαζιού και ένας πελάτης μας έρχεται και ψωνίζει ένα πακέτο τσιγάρα ROTHMAN'S INTERNATIONAL και ένα ουίσκυ CARDHU. Καθώς βγαίνει από το μαγαζί και μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητό του, πιάνει συζήτηση με την μητέρα μου για την εποχή των δεκαετιών 1940-1950 που μεγάλωσαν δύσκολα και το ότι ειναι η πιο αδικημένη γενιά από όλες και ότι σήμερα οι άνθρωποι των 30 και κάτω είναι καλομαθημένοι και δεν έχουν ζήσει τίποτα απο όλα αυτά που πέρασαν αυτοί και ούτε μπορούν καν να φανταστούν τα παλιά χρόνια.

Και όλα αυτά να στα λέει άνθρωπος που μόλις ψώνισε από τα πιο ακριβά τσιγάρα και ουίσκυ, καθισμένος πίσω από το τιμόνι μιας BMW 735, με τον κλιματισμό στο φουλ και τα νερά να στάζουν κάτω από το αυτοκίνητο και να καταλήγουν στα μαζεμένα φύλλα που είχε σκουπίσει η μητέρα μου. Τελικά έβαλε μπρος κι έφυγε γιατί χτύπησε το τηλέφωνό του (ολοκαίνουριο IPHONE 3GS παρακαλώ!). Ήταν μια κοπέλα από το ξενοδοχείο του και τον ήθελε γιατί υπήρχε κάποιο πρόβλημα με ένα group 60 ατόμων που μόλις είχε φτάσει.

Μιλάμε για πολύ πείνα ρε παιδιά. Σκούπιζε εσύ ΜΑΝΑΑΑΑΑΑΑΑ....

SHAMPOO FOR WHO?

Μπαίνει μια κοπελιά μέσα στο μαγαζί και με ρωτάει:

- Καλημέρα, τα σαμπουάν που βρίσκονται?
- Καλημέρα, στο μεσαίο διάδρομο, αριστερά επάνω.
- Ευχαριστώ πολύ, μου λέει και πηγαίνει προς τα εκεί.

Έχει περάσει ένα τεταρτάκι περίπου, εγώ βάζω πράγματα στα ράφια και η κοπελιά είναι ακόμα στα σαμπουάν προσπαθώντας να διαλέξει.

- Τι έγινε, δεν βρίσκεις αυτό που θέλεις? , την ρωτάω.
- Αχ είναι για τον καλό μου και δεν ξέρω τι να του πάρω. Τι μαλλιά έχει? Κανονικά, λιπαρά, ξηρά.... Αχ έχω μπερδευτεί τώρα!
- Εγώ θα σου έλεγα να του πάρεις ένα που είναι για όλους τους τύπους μαλλιών ή το κλασσικό "Όχι πια δάκρυα" κίτρινο σαμπουάν της Johnson's που συνήθως αρέσει σε όλους. Θα θυμηθεί και τα παιδικά του χρόνια!
- Αχ ναι, πολύ καλή ιδέα! Ένα τέτοιο θα του πάρω!
- Εκτός πάλι κι αν μένετε εδώ κοντά για να έρθει ο ίδιος και να διαλέξετε μαζί!
- Εσείς ξέρετε να ξεχωρίζετε τους τύπους μαλλιών? , με ρωτάει?
- Δεν είμαι και ειδικός αλλά πάνω κάτω ο καθένας ξέρει τι μαλλιά έχει.
- Όχι, απλά σας ρωτάω για να τον φέρω να δούμε. Εδώ έξω είναι.
- Στο αυτοκίνητο?
- Όχι, να εδώ στην πόρτα σας τον έχω δεμένο.
- Ορίστε???
- Μισό λεπτό να τον φέρω. ΜΠΟΥΜΠΗΗΗΗ, έλα η μανούλα θα σου πάρει σαμπουάν.

Όπως καταλάβατε ο "καλός" της ήταν ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ, ένα μικρούλι πεκινουά !!!

Τα λέμεεεεεεε....

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ ... κατα το ήμισυ !!!

Σιγά σιγά λοιπόν, το παντοπωλείο (το κατάστημα) φθάνει στο τέλος του. Λίγο το ότι οι γονείς μεγάλωσαν και τα οικονομικά δεν σηκώνουν πλέον την απασχόληση υπαλλήλου, λίγο η κρίση και ότι ο κόσμος δεν έχει ευρώ στις τσέπες, λίγο το ότι οι λογαριασμοί ΤΕΒΕ, ΔΕΗ, ΕΝΟΙΚΙΟ και πάνω απ'όλα ΕΦΟΡΙΑ αυξάνονται με τρελό ρυθμό (αλήθεια πάνε καλά???), συν το ότι οι μεγαλοκαρχαρίες άρχισαν και επεκτείνονται και στα δικά μας μέρη, μας κάνει ύστερα από 25 χρόνια με τα λύπης να αφήσουμε το μαγαζί.

Βρισκόμαστε σε περίοδο ξεπουλήματος λοιπόν και όσοι είστε περαστικοί από Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής, κάντε μια στάση στο Σούπερ Μάρκετ "ΈΝΩΣΗ" για να βοηθήσετε στο άδειασμα. Όσοι είστε πάλι μακριά, πείτε σε φίλους, γνωστούς, θείους, θειες, συμπεθέρια, αδέρφια, ξαδέρφια, παππού και γιαγιά που ίσως να μένουν εδώ κοντά ή σκοπεύουν να έρθουν, να κάνουν μια βόλτα κι από εμάς. Εκτός των εκπτώσεων θα έχουν και εξτρά προνόμια... (το αφεντικό τρελάθηκε μάλλον!)

30 Σεπτεμβρίου είναι η τελευταία μέρα λειτουργίας του παντοπωλείου, οπότε έχουμε λίγο καιρό ακόμα, γι'αυτό όσοι πιστοί προσέλθετε!!!

Μην στεναχωριέστε όμως! ΤΟ BLOG ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ και θα συμπεριλαμβάνει στην θεματολογία του, ιστορίες από τα παλιά που δεν έχουν ξαναδημοσιευτεί και καθημερινές ιστορίες αλλά αυτή την φορά από την ματιά του πελάτη σε μεγάλα καταστήματα! Όπως καταλαβαίνεται ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΩ ΣΕ ΧΛΩΡΟ ΚΛΑΡΙ ! Οτιδήποτε στραβό πέσει στην αντίληψή μου, δημοσιεύεται απευθείας. Τύφλα να 'χει ο Ευαγγελάτος δηλαδή...

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!!!

ΦΘΗΝΟ ???

Σήμερα το πρωί ήρθε ο πωλητής της γνωστής εταιρίας χαρτικών DIANA. Μετά από ένα σύντομο έλεγχο στο απόθεμα, βλέπω πως το μοναδικό προιόν που μας λείπει είναι χαρτιά υγείας DIANA των 8 τεμαχίων με κωδικό SB300 και το χαρακτηριστικό σλόγκαν "ΦΘΗΝΟ" με μεγάλα γράμματα στο πάνω μέρος της συσκευασίας. Το εν λόγω προιόν πουλούσαμε 1,80 ευρώ στο μαγαζί.

Ακολουθεί η συζήτηση μεταξύ εμού (ΜΟΥΥΥΥΥ ΒΟΔΙ) και του πωλητή:

- Λοιπόν, θα χρειαστούμε κάτι?

- Απ'ότι βλέπω μόνο το SB300 μας λείπει, αυτό που γράφει φθηνό επάνω-επάνω.

- Ωραία, έχει και προσφορά στα 10 κιβώτια παίρνεις και 1 δώρο που μπορείς να το βάλεις επάνω στην τιμή για να σου βγαίνει πιο φθηνό.

- Είναι δηλαδή όπως την προηγούμενη φορά που βάλαμε? Γιατί την τελευταία φορά είχε πράγματι πολύ καλή τιμή.

- Ναι ναι βεβαίως δεν έχει αλλάξει τίποτα.

- Δηλαδή, ποια είναι η αρχική τιμή του?

- 2,58 + 19% ΦΠΑ αλλά αν αφαιρέσεις την προσφορά κατεβαίνει πολύ.

- Δηλαδη πάμε 2,58 Χ 10 / 11 = 2,34 ???

- Ναι 2,34 βγαίνει + ΦΠΑ.

- Μα πουλούσαμε 1,80.... Τώρα θα αγοράσουμε 2,78 ???

- Έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα....

- Μα αν βάλω και ένα λογικό ποσοστό κέρδους θα πάμε πάνω από τα 3 ευρώ ... Που 1,80 που 3,20 - 3,30 ??? Και γράφει ακόμα "ΦΘΗΝΟ" στη συσκευασία?

- Ναι βεβαίως.... εεεε εντάξει έχει ανεβεί λίγο η τιμή του, αλλά μην ξεχνάς ότι έχει 10% μείον. Πόσα να βαλουμε τελικά?

- Να σου πω κάτι? Εμείς δεν θα χρειαστούμε κάτι, αλλά όταν πας πίσω στην εταιρία πες τους, στην επόμενη παρτίδα που θα βγάλουν, εκεί που λέει "ΦΘΗΝΟ" να το αλλάξουν και να γράφει "ΤΟ ΠΡΩΗΝ ΦΘΗΝΟ".

Αυτά για σήμερα...

Ένα στα γρήγορα!

- Συγγνώμη, τσιγάρα έχετε?
- Ναι, βεβαίως.
- Αχ τι ωραία, δώσε μου ένα κουτί σπίρτα!