Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Καιρός για αλλαγή....

Όχι καμία σχέση με τις εκλογές, απλά ένα λογοπαίγνιο σύμφωνα με το κλίμα των ημερών για το ότι, όπως συμβαίνει και με τους πολιτικούς μας, έτσι δεν θα γλιτώσετε τόσο εύκολα κι από μένα.

Είμαι ακόμα εδώ και είμαι μια χαρά και να ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όσους μου έστειλαν email.... Δεν θα μπορούσα λοιπόν με τίποτα να αφήσω να περάσει ο μήνας χωρίς δημοσίευση.

Αυτό το ποστ λοιπόν, είναι το τελευταίο του πρώτου κύκλου ζωής αυτού του μπλογκ και το πρώτο που γράφεται μέσω κινητού με wifi λόγω προσωρινής έλλειψης δικής μου σύνδεσης στο μέρος που βρίσκομαι. Να 'ναι καλά ο γείτονας με το ξεκλείδωτο router!

Από τον επόμενο μήνα λοιπόν, το μπλογκ ξεκινάει τον δεύτερο κύκλο ζωής του, οπότε stay in touch!!! Μέχρι τότε όμως, μία τελευταία ιστοριούλα που τόσο καιρό έχω να γράψω.

What is Meze???

Σέρβος πελάτης, ο οποίος φαίνεται άνθρωπος με χρήματα καθώς καθημερινά έρχεται και κάνει καλούς λογαριασμούς και δείχνει να απολαμβάνει τις διακοπές του, με ρωτάει:

- Takis, what is "Meze" ???

Εγώ πάλι με την σειρά μου τον ρωτάω:

- Where did you hear this word?

Για να μην τα πολυλογούμε ο άνθρωπος μου εξηγεί ότι είναι διευθυντής μιας πολυεθνικής στο Βελιγράδι και ότι μπορεί πολλοί άνθρωποι να τον ζηλεύουν για την θέση που έχει, άλλα ο ίδιος έχει απίστευτη πίεση και άγχος κάθε μέρα. Έτσι αποφάσισε να περάσει όσο καλύτερα μπορεί στις διακοπές του για να ξεφύγει από το καθημερινό του μαρτύριο και να γυρίσει πίσω γεμάτος δυνάμεις. Όμως παρ' όλα αυτά, κάτι του έλειπε. Αυτό το κάτι το βρήκε σε μία εικόνα που μου περιγράφει ο ίδιος:

- Είδα έναν ηλικιωμένο άνθρωπο περίπου 70 χρονών ο οποίος καθόταν στην παραλία και είχε στήσει τραπεζάκι με διάφορα εδέσματα (υποθέτω αντσούγιες, κολιό, ντολμαδάκια, τσιπουράκι κτλ), αραγμένος στην ξαπλώστρα κάτω από τον ίσκιο της ομπρέλας και απολαμβάνοντας την θέα που του πρόσφεραν ο ουρανός, η θάλασσα και πάνω απ' όλα, 6 νεαρά και όμορφα κορίτσια που έπαιζαν beach volley. Ο άνθρωπος είχε μια ηρεμία και γαλήνη στο προσωπό του, την οποία ζήλεψα απίστευτα. Αυτό είναι, είπα μέσα μου. Αυτό ήταν το κάτι που μου έλειπε. Με τα ελάχιστα ελληνικά που γνωρίζω λοιπόν, πηγαίνω και τον ρωτάω: Παππού, τι κάνεις εδώ? Και μου απαντάει: Μεζέ !!!

Και σε ρωτάω εσένα τώρα, μου λέει, What is Meze?

θα σε φτιάξω άνθρωπο (i will make you human!), του λέω εγώ και τον εφοδίασα με όλα τα απαραίτητα περί φαγητού και του είπα να κάνει ακριβώς ότι και ο παππούς.

Την επόμενη μέρα, ο τύπος ήρθε το πρωί με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τον ρώτησα:

- So did you do "Meze"?
- Da Da Daaaaaaa MEZE IS EXTRA SUPER GOOD, μου λέει. Thank very much for your help!

Άλλος ένας ευχαριστημένος, σκέφτηκα από μέσα μου, αλλά όλα αυτά όπως και οι προηγούμενες 81 αναρτήσεις, πλέον σε λίγες μέρες από σήμερα, θα είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες αναμνήσειςμ όπου ιστορίες σαν κι αυτές θα αποτελούν μέρος της νέας μορφής του μπλογκ στο προσεχές μέλλον. Να ευχαριστήσω από βάθους καρδιάς όλους τους αναγνώστες για την συμμετοχή τους. Ελπίζω να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα και στο μέλλον.

Εως τότε να θυμάστε πως κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή!
Και πάλι ευχαριστώ πολύ και..... εις το επανιδείν!!!

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Συμπεράσματα....

Αυτό ήταν. Τελευταία μέρα του Αυγούστου σήμερα, και παμε για φθινόπωρο. Δεν ήταν και πολυάσχολο το καλοκαίρι και έτσι δεν είχαμε και πολλά περιστατικά για να εξιστορίσουμε, αλλά θα ήθελα να σταθώ σε κάποια πράγματα άξια αναφοράς.

1. Όλοι μας αγαπάνε....

Από πέρσι που άνοιξαν τα "μεγάλα" καταστήματα καλώς ή κακώς κάποιοι τακτικοί πελάτες λάκισαν. Πολλούς τους βλέπω στο δρόμο, άλλοι χαιρετάνε, άλλοι γυρνάνε την πλάτη τους, άλλοι κάνουν τους τάχα αδιάφορους και σε βλέπουν δήθεν ξαφνικά και λένε το κλασσικό "Εμείς δεν είμασταν εδώ, χθες ήρθαμε γι'αυτό δεν περάσαμε απο το μαγαζί..." (ασχέτως αν εγώ εδώ κι ένα μήνα τους βλέπω καθημερινά). Πάντως ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ. Αχ τι καλοί άνθρωποι που είστε, κρίμα που κλείνει το μαγαζί, που θα ψωνίζουμε τώρα κτλ κτλ κτλ. Αφού ρε μεγάλε έχεις ένα χρόνο να έρθεις... Τέλος, υπάρχει και η άλλη κατηγορία. Αυτοί που παίρνουν μόνο αυτά που δεν μπορούν να βρουν στα "μεγάλα" καταστήματα. Αυτοί να δείτε αγάπες και ψευτοκλάματα! Μόνο που δεν είναι για εμάς, αλλά για την φέτα που χρόνια τώρα δεν μπορούν να βρουν αλλού, τις φιάλες υγραερίου που δεν έχει κάνενας άλλος κτλ. Στην τελική οι μόνοι που αξίζουν να λέγονται πρώτα άνθρωποι, μετά φίλοι και στο τέλος πελάτες είναι 2-3 οικογένειες ελλήνων και κάποιοι Άγγλοι και Γερμανοί που έρχονται κάθε χρόνο τα τελευταία 20 χρόνια. Όλοι οι υπόλοιποι δυστυχώς αποδεικνύονται ψεύτικοι κάθε μέρα που περνάει...

2. Η υπέρτατη γυφτιά.

Την έβλεπα τόσα χρόνια αλλα ειδικά τώρα που κλείνουμε είναι κάτι το φοβερό. "Από τη μύγα ξύγγι" που λέει και η λαική ρήση... επί 100 θα προσθέσω εγώ. Μιλάμε για τόση γυφτιά που μέχρι και γύφτος να ήταν θα τρόμαζε ο άνθρωπος. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σου παζαρεύουν ένα πράγμα που κοστίζει 2-3 ευρώ, που το δίνεις με περσινή τιμή, με 30-40% έκπτωση και κάθονται και σου μιλάνε για το αν μπορείς να το δώσεις 20-30 λεπτά πιο φθηνά...

3. Ο ήλιος χτυπάει πολύ....

Μιλάμε για απίστευτη τρέλα σε σημείο να αναρωτιέμαι ώρες ώρες μήπως εγώ είμαι εξωγήινος ή το ότι αυτός ο κόσμος κατοικείται από ψυχασθενείς. Δεν ξέρω αν παίζει ρόλο το γεγονός ότι βρισκονται σε διακοπές και όχι στην καθημερινή τους ζωή αλλά εγώ τι σας φταίω ρε παιδιά? Πάνω μου βρήκατε να ξεδώσετε? Λες και βλέπεις τις παλιές trash tv εκπομπές του στυλ Αντρέα Μικρούτσικου που ξεμαλιαζώτανε νύφες, πεθερές και το υπόλοιπο σόι να βρίζει τηλεφωνικώς...

Κι επειδή σας έκανα μαύρη την ψυχή με τόση πικρίλα που έβγαλα πάρτε κι ένα αστείο περιστατικό που συνέβη πριν λίγο, για να ξεκινήσει ευχάριστα η εβδομάδα.

Κυρία περίπου 40 ετών και βάρους περίπου 150 κιλών, μπαίνει στο μαγαζί, προκαλεί σεισμική δόνηση της τάξεως των 3 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ (έγινε αισθητός και στη Θεσσαλονίκη) και με ρωτάει που είναι τα γάλατα και τα γιαούρτια. Τις δείχνω και πηγαίνει προς τα εκεί. Αφού πήρε κάποια πράγματα, αφήνει το καλαθάκι στο ταμείο και βλέπω:

α. 2 τριάδες γιαούρτια 0%.
β. 2 τριάδες γιαούρτια 2%.
γ. 1 τρικαλινό light σε φέτες.
δ. 1 λίτρο γάλα 1,5%.

Χτυπάω το λογαριασμό, αλλά την βλέπω να τα κοιτάει επίμονα. Σκέφτομαι, λες να έκανα κάποιο λάθος? Ξανακοιτάω τον λογαριασμό, όλα σωστά. Εκείνη την ώρα γυρίζει απότομα και βλέπει το ράφι με τα κρουασάν. Παίρνει καμιά δεκαριά (με γέμιση κρέμα κακάο, βανίλια, φράουλα, ροδάκινο, μήλο κτλ) και γυρίζει και μου λέει το θεικό:

- ΒΑΛΕ ΚΙ ΑΥΤΑ. ΔΙΑΙΤΑ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΛΛΑ ΣΚΕΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΩΡΕ?

Καλό φθινόπωρο σε όλους.....

Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Η γενιά της κατοχής...

Η μητέρα μου σκουπίζει τον αυλόγυρο του μαγαζιού και ένας πελάτης μας έρχεται και ψωνίζει ένα πακέτο τσιγάρα ROTHMAN'S INTERNATIONAL και ένα ουίσκυ CARDHU. Καθώς βγαίνει από το μαγαζί και μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητό του, πιάνει συζήτηση με την μητέρα μου για την εποχή των δεκαετιών 1940-1950 που μεγάλωσαν δύσκολα και το ότι ειναι η πιο αδικημένη γενιά από όλες και ότι σήμερα οι άνθρωποι των 30 και κάτω είναι καλομαθημένοι και δεν έχουν ζήσει τίποτα απο όλα αυτά που πέρασαν αυτοί και ούτε μπορούν καν να φανταστούν τα παλιά χρόνια.

Και όλα αυτά να στα λέει άνθρωπος που μόλις ψώνισε από τα πιο ακριβά τσιγάρα και ουίσκυ, καθισμένος πίσω από το τιμόνι μιας BMW 735, με τον κλιματισμό στο φουλ και τα νερά να στάζουν κάτω από το αυτοκίνητο και να καταλήγουν στα μαζεμένα φύλλα που είχε σκουπίσει η μητέρα μου. Τελικά έβαλε μπρος κι έφυγε γιατί χτύπησε το τηλέφωνό του (ολοκαίνουριο IPHONE 3GS παρακαλώ!). Ήταν μια κοπέλα από το ξενοδοχείο του και τον ήθελε γιατί υπήρχε κάποιο πρόβλημα με ένα group 60 ατόμων που μόλις είχε φτάσει.

Μιλάμε για πολύ πείνα ρε παιδιά. Σκούπιζε εσύ ΜΑΝΑΑΑΑΑΑΑΑ....

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

SHAMPOO FOR WHO?

Μπαίνει μια κοπελιά μέσα στο μαγαζί και με ρωτάει:

- Καλημέρα, τα σαμπουάν που βρίσκονται?
- Καλημέρα, στο μεσαίο διάδρομο, αριστερά επάνω.
- Ευχαριστώ πολύ, μου λέει και πηγαίνει προς τα εκεί.

Έχει περάσει ένα τεταρτάκι περίπου, εγώ βάζω πράγματα στα ράφια και η κοπελιά είναι ακόμα στα σαμπουάν προσπαθώντας να διαλέξει.

- Τι έγινε, δεν βρίσκεις αυτό που θέλεις? , την ρωτάω.
- Αχ είναι για τον καλό μου και δεν ξέρω τι να του πάρω. Τι μαλλιά έχει? Κανονικά, λιπαρά, ξηρά.... Αχ έχω μπερδευτεί τώρα!
- Εγώ θα σου έλεγα να του πάρεις ένα που είναι για όλους τους τύπους μαλλιών ή το κλασσικό "Όχι πια δάκρυα" κίτρινο σαμπουάν της Johnson's που συνήθως αρέσει σε όλους. Θα θυμηθεί και τα παιδικά του χρόνια!
- Αχ ναι, πολύ καλή ιδέα! Ένα τέτοιο θα του πάρω!
- Εκτός πάλι κι αν μένετε εδώ κοντά για να έρθει ο ίδιος και να διαλέξετε μαζί!
- Εσείς ξέρετε να ξεχωρίζετε τους τύπους μαλλιών? , με ρωτάει?
- Δεν είμαι και ειδικός αλλά πάνω κάτω ο καθένας ξέρει τι μαλλιά έχει.
- Όχι, απλά σας ρωτάω για να τον φέρω να δούμε. Εδώ έξω είναι.
- Στο αυτοκίνητο?
- Όχι, να εδώ στην πόρτα σας τον έχω δεμένο.
- Ορίστε???
- Μισό λεπτό να τον φέρω. ΜΠΟΥΜΠΗΗΗΗ, έλα η μανούλα θα σου πάρει σαμπουάν.

Όπως καταλάβατε ο "καλός" της ήταν ο ΜΠΟΥΜΠΗΣ, ένα μικρούλι πεκινουά !!!

Τα λέμεεεεεεε....

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ ... κατα το ήμισυ !!!

Σιγά σιγά λοιπόν, το παντοπωλείο (το κατάστημα) φθάνει στο τέλος του. Λίγο το ότι οι γονείς μεγάλωσαν και τα οικονομικά δεν σηκώνουν πλέον την απασχόληση υπαλλήλου, λίγο η κρίση και ότι ο κόσμος δεν έχει ευρώ στις τσέπες, λίγο το ότι οι λογαριασμοί ΤΕΒΕ, ΔΕΗ, ΕΝΟΙΚΙΟ και πάνω απ'όλα ΕΦΟΡΙΑ αυξάνονται με τρελό ρυθμό (αλήθεια πάνε καλά???), συν το ότι οι μεγαλοκαρχαρίες άρχισαν και επεκτείνονται και στα δικά μας μέρη, μας κάνει ύστερα από 25 χρόνια με τα λύπης να αφήσουμε το μαγαζί.

Βρισκόμαστε σε περίοδο ξεπουλήματος λοιπόν και όσοι είστε περαστικοί από Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής, κάντε μια στάση στο Σούπερ Μάρκετ "ΈΝΩΣΗ" για να βοηθήσετε στο άδειασμα. Όσοι είστε πάλι μακριά, πείτε σε φίλους, γνωστούς, θείους, θειες, συμπεθέρια, αδέρφια, ξαδέρφια, παππού και γιαγιά που ίσως να μένουν εδώ κοντά ή σκοπεύουν να έρθουν, να κάνουν μια βόλτα κι από εμάς. Εκτός των εκπτώσεων θα έχουν και εξτρά προνόμια... (το αφεντικό τρελάθηκε μάλλον!)

30 Σεπτεμβρίου είναι η τελευταία μέρα λειτουργίας του παντοπωλείου, οπότε έχουμε λίγο καιρό ακόμα, γι'αυτό όσοι πιστοί προσέλθετε!!!

Μην στεναχωριέστε όμως! ΤΟ BLOG ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ και θα συμπεριλαμβάνει στην θεματολογία του, ιστορίες από τα παλιά που δεν έχουν ξαναδημοσιευτεί και καθημερινές ιστορίες αλλά αυτή την φορά από την ματιά του πελάτη σε μεγάλα καταστήματα! Όπως καταλαβαίνεται ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΩ ΣΕ ΧΛΩΡΟ ΚΛΑΡΙ ! Οτιδήποτε στραβό πέσει στην αντίληψή μου, δημοσιεύεται απευθείας. Τύφλα να 'χει ο Ευαγγελάτος δηλαδή...

Συνεχίζουμε ακάθεκτοι!!!

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

ΦΘΗΝΟ ???

Σήμερα το πρωί ήρθε ο πωλητής της γνωστής εταιρίας χαρτικών DIANA. Μετά από ένα σύντομο έλεγχο στο απόθεμα, βλέπω πως το μοναδικό προιόν που μας λείπει είναι χαρτιά υγείας DIANA των 8 τεμαχίων με κωδικό SB300 και το χαρακτηριστικό σλόγκαν "ΦΘΗΝΟ" με μεγάλα γράμματα στο πάνω μέρος της συσκευασίας. Το εν λόγω προιόν πουλούσαμε 1,80 ευρώ στο μαγαζί.

Ακολουθεί η συζήτηση μεταξύ εμού (ΜΟΥΥΥΥΥ ΒΟΔΙ) και του πωλητή:

- Λοιπόν, θα χρειαστούμε κάτι?

- Απ'ότι βλέπω μόνο το SB300 μας λείπει, αυτό που γράφει φθηνό επάνω-επάνω.

- Ωραία, έχει και προσφορά στα 10 κιβώτια παίρνεις και 1 δώρο που μπορείς να το βάλεις επάνω στην τιμή για να σου βγαίνει πιο φθηνό.

- Είναι δηλαδή όπως την προηγούμενη φορά που βάλαμε? Γιατί την τελευταία φορά είχε πράγματι πολύ καλή τιμή.

- Ναι ναι βεβαίως δεν έχει αλλάξει τίποτα.

- Δηλαδή, ποια είναι η αρχική τιμή του?

- 2,58 + 19% ΦΠΑ αλλά αν αφαιρέσεις την προσφορά κατεβαίνει πολύ.

- Δηλαδη πάμε 2,58 Χ 10 / 11 = 2,34 ???

- Ναι 2,34 βγαίνει + ΦΠΑ.

- Μα πουλούσαμε 1,80.... Τώρα θα αγοράσουμε 2,78 ???

- Έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα....

- Μα αν βάλω και ένα λογικό ποσοστό κέρδους θα πάμε πάνω από τα 3 ευρώ ... Που 1,80 που 3,20 - 3,30 ??? Και γράφει ακόμα "ΦΘΗΝΟ" στη συσκευασία?

- Ναι βεβαίως.... εεεε εντάξει έχει ανεβεί λίγο η τιμή του, αλλά μην ξεχνάς ότι έχει 10% μείον. Πόσα να βαλουμε τελικά?

- Να σου πω κάτι? Εμείς δεν θα χρειαστούμε κάτι, αλλά όταν πας πίσω στην εταιρία πες τους, στην επόμενη παρτίδα που θα βγάλουν, εκεί που λέει "ΦΘΗΝΟ" να το αλλάξουν και να γράφει "ΤΟ ΠΡΩΗΝ ΦΘΗΝΟ".

Αυτά για σήμερα...

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Ένα στα γρήγορα!

- Συγγνώμη, τσιγάρα έχετε?
- Ναι, βεβαίως.
- Αχ τι ωραία, δώσε μου ένα κουτί σπίρτα!

Σάββατο 4 Ιουλίου 2009

Ο ορισμός του θράσους

Πελάτης, επίσης "επαγγελματίας" με παίρνει τηλέφωνο.

Έχει ξεμείνει από κάτι που του είναι απαραίτητο για την δουλειά του.

Μου λέει πως καίγεται και το θέλει γρήγορα.

Σε 20 λεπτά είμαι εκεί και η δουλειά του έχει γίνει.

Του λέω ότι τώρα είναι ΟΚ και μπορεί να συνεχίσει την δουλειά του.

Μου λέει ότι δεν είμαι οργανωμένος, ότι άργησα πολύ και ότι αν είναι να συνεχίσω έτσι καλύτερα να το κλείσω το μαγαζί.

Αυτό που θέλω, από όσους διαβάσετε αυτό το post, είναι να κάνετε το κόπο να μου γράψετε το τι θα απαντούσατε εσείς σε αυτόν τον άνθρωπο. Γράψτε ελεύθερα ότι θέλετε.... δεν θα υπάρξει καμία λογοκρισία.

Ευχαριστώ προκαταβολικά,
Takis Varatzas

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ.....

ΟΤΙ ΗΡΘΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΟΤΑΝ....

1. Ακούω κόρνες, φρεναρίσματα και τα απαραίτητα μπινελίκια έτσι για να δέσει η συνταγή!!!

2. Βλέπω ωραίες παρουσίες να επισκέπτονται το μαγαζί!

3. Κρύβω τα μάτια μου για να μην δω τις φακλάνες που θέλουν να μοιάσουν στο ΝΟΥΜΕΡΟ 2 και έρχονται φορώντας μαγιό, με τους πατσάδες να χορεύουν σάμπα!

4. Γίνομαι γραφείο πληροφοριών της περιοχής (που είναι τα ενοικιαζόμενα της Κυρα Κούλας?, τι ώρα περνάει το λεωφορείο?, γιατί έχει μέδουσες στη θάλασσα? κτλ)

5. Παρατηρώ το φαινόμενο "ΣΑΓΙΟΝΑΡΑΜΕΚΑΛΤΣΑ" (Π Ι Φ!!!)

6. Αηδιάζω με τα αξύριστα πόδια και τις μασχάλες ορισμένων πλασμάτων που θέλουν να λέγονται "ΓΥΝΑΙΚΕΣ" (και μας το παίζουν και πολιτισμένοι οι Νεάτερνταλ)! Μιλάμε για πολύ τρίχα ρε παιδάκι μου!

7. Οι τουρίστες μου απευθύνονται μιλώντας στην γλώσσα τους (κυριώς οι ανατολικοευρωπαίοι) και περιμένουν να τους καταλάβω και μάλιστα εκνευρίζονται κιόλας όταν δείχνεις ότι δεν σκαμπάζεις τίποτα από αυτά που σου λένε. Λέτε ο Αδάμ και η Εύα να ήταν Σλάβοι???

8. Ο κόσμος ξεσαλώνει στο δικό μας μαγαζί(αφήνουν πράγματα πέρα δώθε, ουρλιάζουν μεταξύ τους, τα παιδάκια είνα σε κατάσταση "ΤΡΑΛΑΛΑ" και τα κάνουν όλα λίμπα) ενώ όταν είναι στην πόλη είναι αυτό που λέμε "Τύπος και Υπογραμμός"!

9. Μου λένε καλημέρα (κυρίως οι νεαροί) στις 3 το μεσημέρι!!

10. Ο Τάκης Βαρατζάς (φτου μου!) κάνει πάνω από 2 ποστ τον μήνα!!!

Καλά μπανάκια σε όλους! Τα λέμε και πάλι σύντομα...

Τρίτη 2 Ιουνίου 2009

Καλό καλοκαίρι με κάτι νέο....

Πρώτη ανάρτηση για τον Ιούνιο και να ευχηθώ:

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΑΙ ΟΛΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Από σήμερα εγκαινιάζουμε μία καινούρια ενότητα του blog, η οποία θα ονομάζεται "Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ" και θα θίγει μικρές λανθασμένες συνήθειες του κόσμου όταν πηγαίνει να κάνει τα ψώνια του. Και ξεκινάμε με τα.......

ΒΟΥΤΥΡΑΚΙΑ ΜΕΡΙΔΟΣ

Ναι πράγματι, όσο αστείο κι αν φαίνεται θα μιλήσουμε για τα μικροσκοπικά βουτυράκια. Τι τραβάνε τα καημένα....

Καταρχήν δεν μπορεί κανείς μα κανείς να τα βρει. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι ψάχνουν σε λάθος σημείο. Περίπου το 90% των πελατών, ψάχνει να βρει τα βουτυράκια όταν θέλει να ψωνίσει για πρωινό. Έτσι λοιπόν, πηγαίνει εκεί που είναι οι υπόλοιπες μερίδες όπως μαρμελαδίτσες, μέλάκια και μερεντούλες και μου κάνουν την εξής χαζή ερώτηση:

- Βουτυράκια μερίδος δεν έχετε? Γιατί δεν τα βλέπω μαζί με τα άλλα?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Δυστυχώς το βούτυρο εκ φύσεως χρειάζεται ψύξη για να συντηρηθεί ακέραιο, οπότε αν και θα ήθελε να παίξει παρέα με την μερεντούλα, το μελάκι και την μαρμελαδίτσα, δυστυχώς θα πρέπει να μείνει μόνο του τιμώρια στο ψυγείο, μέχρι να έρθει η ώρα που θα ενωθεί με τα υπόλοιπα, συνήθως επάνω σε μία φέτα ψωμιού για να καταναλωθεί από καποιον αγουροξυπνημένο πεινάλα!


Στη συνέχεια και αφού οι περισσότεροι με κοιτάνε με αυτό το απλάνές βοδίσιο βλέμμα και κάνουν "ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ", πηγαίνουν στο ψυγείο και το βρίσκουν. Εκεί όμως έρχεται άλλο ένα λάθος που κάνουν οι περισσότεροι..... Βάζουν τα ευπαθή προιόντα (ένα από τα οποία είναι και τα καημένα βουτυράκια) κάτω κάτω στο καλαθάκι με τα ψώνια με αποτέλεσμα την ώρα που θα έρθουν στο ταμείο το βουτυράκι να έχει πολτοποιηθεί από τα υπόλοιπα προιόντα.

Το ακόμα χειρότερο λάθος είναι το ότι οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι δεν το έχω προσέξει και λένε το συνήθες ύποπτο "Αχ μισό λεπτό, κάτι ξέχασα", παίρνουν με τρόπο το βουτυράκι, το παρατάνε όπου βρουν μέσα στο ψυγείο και παίρνουν ένα καινούριο.

Πάω κι εγώ μετά στο ψυγείο και μαζεύω τα θύμματα του πολέμου.

Αυτά για σήμερα και ελπίζω διαβάζοντας τα παραπάνω, κάποιοι από εσάς να μην το ξανακάνετε!!! Αλλιώς ΝΤΑ ΝΤΑ ! :D

Τα λέμε σύντομα...

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

ΜΠΑΤΕ ΣΚΥΛΟΙ ΑΛΕΣΤΕ...

Τι θα γίνει ρε παιδιά με τις διαρρήξεις και τις κλοπές των καταστημάτων?

Δυστυχώς χθες το βράδυ άλλο ένα περιστατικό ήρθε να χειροτερέψει την κατάσταση. Σε μαγαζί συναδέλφου μέσα στο χωριό του Νέου Μαρμαρά Χαλκιδικής μπήκαν, έκλεψαν, ρήμαξαν κι έφυγαν σαν κύριοι. Και ήταν η δεύτερη φορά για αυτόν μέσα στο 2009. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για τα ίδια άτομα. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι λίγο πολύ, όλοι εδώ στην τοπική κοινωνία τους γνωρίζουμε...

Τελικά έχουμε αστυνομία ή δεν έχουμε?

Να θυμήσω ότι προς το τέλος του 2008, είχε συμβεί το ίδιο και στο δικό μας κατάστημα. Από τότε και μέχρι τώρα οι κλοπές συνεχίζονται σε σχεδόν εβδομαδιαίο ρυθμό! Αφού να φανταστείτε οτι ανάμεσα στους επαγγελματίες της τοπικής αγοράς κυκλοφορεί το αστείο "Εσένα δεν σε έκλεψαν ακόμα?"

Πλησιάζει και το καλοκαίρι και θέλουμε και τουρισμό! Να ξυπνήσουν οι άνθρωποι που ήρθαν να κάνουν τις διακοπές τους και να διαπιστώσουν ότι τους λείπουν τα πάντα. Μέχρι εκεί θα φτάσουμε....

ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ! ΜΑΖΕΨΤΕ ΤΟΥΣ!

Σάββατο 23 Μαΐου 2009

to VERESE or not VERESE...

Όλα δείχνουν πως πλησιάζουμε στο πραγματικό καλοκαίρι. Ένα χλιαρό αεράκι φυσάει και οι ηλιαχτίδες του ήλιου κυριαρχούν στο τοπίο δημιουργώντας ένα ζεστό σαββατιάτικο πρωινό(πσσσσ ποιητής ο δικός σου!). Αυτή την ωραία ατμόσφαιρα, έρχεται να την αλλάξει ένα περιστατικό, που θα ηθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Καταρχήν να πω ότι το θέμα έχει να κάνει με ΒΕΡΕΣΕ, μια λέξη μισητή σε όλους τους επαγγελματίες, που δυστυχώς όμως είναι καθημερινό φαινόμενο. Δεν νομίζω να υπάρχει μαγαζί που να μην έχει δώσει βερεσέ πράγματα, ή γενικώς να μην την έχει "φάει" από απλήρωτους λογαριασμούς πελατών. Με τα χρόνια μαθαίνει κανείς, σε ποιον μπορεί να δώσει και σε ποιον όχι έτσι ώστε μελλοντικά, να μην κλαίει τα λεφτά του. Σε εμένα πολλές φορές έχει τύχει, βλέποντας μόνο το πρόσωπο και τις κινήσεις του άλλου, να προβλέψω ότι θα μου ζητήσει να πάρει κάτι χωρίς να πληρώσει. Σήμερα όμως έτυχε μία περίπτωση που δεν είχα αντιμετωπίσει ξανά.....

16 Ιανουαρίου 2009, Ώρα 08:05

Μόλις έχω ανοίξει και εργάτης από διπλανή οικοδομή έρχεται στο μαγαζί και μου ζητάει ένα πακέτο τσιγάρα που ΤΟΤΕ κόστιζαν 3€.

-Δεν έχω να σε πληρώσω όμως φιλαράκι, το αφεντικό ακόμα δεν μας πλήρωσε. Αύριο θα έρθω σίγουρα.

Η φάτσα του είναι γνωστή. Δεν είναι ντόπιος, (μάλλον αλβανός ή βούλγαρος χωρίς να έχει σημασία η εθνικότητα για μένα) αλλά μένει καιρό στο χωριό. Επίσης δεν είναι καθημερινός πελάτης αλλά έρχεται 1-2 φορές τον μήνα για ψιλολόγια. Όλα τα παραπάνω περνούν μέσα από το μυαλό μου σε κλάσματα του δευτερολέπτου(σιγά ρε Σούπερμαν!) και του λέω:

- Ok, πάρτο αλλά να μην ξεχαστεί σε παρακαλώ.
- Όχι όχι τι λες τώρα, μόλις με πληρώσει το αφεντικό έρχομαι αμέσως, μου απαντάει.

Καθώς απομακρύνεται πετάει κι ένα "Ευχαριστώ".

23 Μαΐου 2009, Ώρα 08:10

Τακτοποιώ τα γάλατα στα ψυγεία και ο ίδιος τύπος εμφανίζεται. Η μοναδική φορά που έχει έρθει στο μαγαζί από εκείνη την μέρα του χειμώνα ήταν πριν 10 μέρες και είχε πάρει 2 χαρτομάντηλα τα οποία επίσης χρωστούσε (δεν ήμουν εγώ στο ταμείο) αλλά ήρθε το απόγευμα της ίδιας ημέρας και τα πλήρωσε λέγοντας μου ότι (αν και είδα πως είχε χρήματα μαζί του) τα τσιγάρα δεν τα είχε ξεχάσει και ότι θα έρθει μία μέρα να τα πληρώσει.

Έρχεται λοιπόν προς το ψυγείο και μου λέει:

- Να σου πω κάτι?
- Και δεν το λες...
- Θα μου δώσεις ένα πακέτο τσιγάρα γιατί δεν μας πλήρωσε το αφεντικό και όταν μας πληρώσει να σου πληρώσω και το παλιό μαζί?

Το μυαλό αρχίζει και δουλεύει και επεξεργάζεται τα δεδομένα(το γυρίσαμε σε Terminator τώρα!). Τα τσιγάρα πλέον κοστίζουν 3,20 και αν σκεφτεί κανείς πως στην συγκεκριμένη μάρκα το κέρδος μας είναι 6%, πλέον η αγορά τους κοστολογείται στα 3,02€ (άρα και να πληρωθούμε εχουμε μπει μέσα!). Ο τύπος μέσα στο 2009 και σε διάστημα 5 μηνών έχει έρθει μόνο 3 φορές στο μαγαζί. Την πρώτη έγραψε 3€, την δεύτερη έγραψε 0,30€ την τρίτη πλήρωσε τα 0,30€.

Θα μου πείτε τώρα "Τι κάθεσαι ρε Τάκη κι ασχολείσαι για 2-3 ευρώ?"

Από την μία σκέφτεσαι ότι ο άλλος έχει ανάγκη. Από την άλλη, δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Να ήταν τρόφιμα να δώσω και πολύ περισσότερα απο 3 ευρώ... 30+ χρονών έγινα και προσωπικά δεν έπαθα τίποτα που δεν καπνίζω. Ακόμη ένας παράγοντας είναι και ο τρόπος. Ο τύπος έχει μήνες που πήρε τα τσιγάρα και τον έχω δει τυχαία στο δρόμο να μπαινοβγαίνει και να ψωνίζει σε άλλα μαγαζιά. Αν ήταν σωστός, δεν θα φρόντιζε μέσα σε τόσο χρονικό διάστημα να πληρώσει?

Τέλοσπάντων μετά από 1 δευτερόλεπτο και 3 δέκατα (Χ-ΜΕΝ!) του απαντώ:

- Εσύ καλά τα ζητάς τα τσιγάρα, αλλά το άλλο πακέτο είναι από το χειμώνα ρε φιλαράκι.
- Εεεε δεν έτυχε να περάσω από εδώ. Δουλεύαμε στην άλλη μεριά του χωριού(ψεύδεται γιατί τον έχω δει στην περιοχή πάνω από 10 φορές).
- Ναι αλλά για να είμαι εγώ σωστός πρέπει να είσαι κι εσύ, του λέω.
- Εεεε εντάξει μόλις με πληρώσει το αφεντικό θα σου τα πληρώσω και τα 2.(τα ίδια δεν είπε και την πρώτη φορά?)
- Με συγχωρείς φίλε μου αλλά δεν γίνεται να σου δώσω. Δεν είναι τόσο για τα λεφτά αλλά για πες μου εσύ...Έχω άδικο?

Δεν είπε τίποτε. Περίμενε για λίγο στην είσοδο του μαγαζιού και με κοιτούσε. Εγώ συνέχισα να βάζω τα γάλατα στο ψυγείο χωρίς να του δώσω σημασία και τελικά μετά από 1-2 λεπτά έφυγε.

Χαρακτηρίστε με όπως θέλετε αλλά εγώ ακόμη προβληματίζομαι... Έκανα καλά?

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

Χθες...

...είχαμε τα πρώτα γενέθλια του blog.

Λόγω έλλειψης χρόνου όμως, δεν μπόρεσα να ποστάρω.

Ας τα γιορτάσουμε σήμερα λοιπόν!

Συμπληρώνουμε 1 χρόνο και 70 posts!


Χρόνια πολλά λοιπόν και θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ :

* Στους Μαίρη και Χρήστο, που με έφεραν στον κόσμο των blog.

* Στους φίλους bloggers, με τις καταπληκτικές σελίδες τους, που άλλοτε με κάνουν να γελάω, άλλες φορές να συμπάσχω μαζί τους και σχεδόν πάντοτε να προβληματίζομαι.

* Σε όλους τους αναγνώστες, bloggers και μη, που με τον εύστοχο σχολιασμό τους κρατάνε το blog ζωντανό!

Τα λέμε σύντομα με πολλές ιστορίες που (ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ) θα συμβούν στον τρελό κόσμο του pantopoleioy!!!

Σάββατο 9 Μαΐου 2009

Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό !!!

Δεν μας έφτανε ο Αρβανιτίδης.... ήρθε κι ο Μασούτης τώρα!

Πόσα θα μαζέψετε βρε? 3000 άτομα είναι όλα κι όλα αυτά που μένουν εδώ και άντε να γίνονται 20-30.000 για ένα μήνα το καλοκαίρι!

Κατάλαβες κύριε (και κυρίες :D)? Μαζεύτηκαν όλα τα μεγαθήρια εδώ, παίρνουν όλη την κρέμα και για εμάς ότι περισσέψει. Και άντε βγάλτα πέρα μετά.

Από την μια μεριά, δεν μπορώ να ρίξω το φταίξιμο στον κόσμο. Εμείς είμαστε ένα μικρό μαγαζάκι που προσπαθεί να έχει όσα περισσότερα προιόντα μπορεί, για να εξυπηρετήσει τις καθημερινές ανάγκες του κόσμου. Εκεί όμως υπάρχουν πράγματα που δεν έχουμε εμείς όπως ο τεράστιος χώρος, η ποικιλία... το κάτι καινούριο βρε αδερφέ!

Από την άλλη, αυτές οι εταιρίες δουλεύουν με αυτό το σκεπτικό. Όποτε είναι να πληρώσουν εφορία, δημιουργούν έξοδα κατασκευάζοντας ένα καινούριο μαγαζί και έτσι δεν πληρώνουν τίποτα στο κράτος. Δυστυχώς όμως αυτή η επέκταση συνεπάγεται και στη μείωση του τζίρου των υπολοίπων ήδη υπαρχόντων καταστημάτων. Επιπλεόν το κράτος επειδή δεν μπορεί να εισπράξει από τους μεγάλους, με διάφορα νομοθετικά σκαρφίσματα, προσπαθεί κάθε χρόνο να αρπάξει όλο και περισσότερα χρήματα από τους μικροεπαγγελματίες, επιβαρύνοντας περισσότερο την ήδη αρρωστημένη κατάσταση.

Κοινωνική πολίτικη σου λένε μετά από την τηλεόραση και τρίχες καλαβρέζικες.
Ανοίγει ένας και κλείνουν δέκα. Και ερωτώ:

Μετά από λίγα χρόνια που δεν θα υπάρχει κανείς από εμάς τους "μικρούς" σε τι ποσοστά θα έχει φτάσει η ανεργία?

Είναι μέγάλο το ζήτημα, ακόμα και για τις αγαπητές εταιρίες που μας φέρνουν πράγματα... Από εμάς κύριοι ζητάτε να πληρώνεστε σε 30, 60 και 90 ημέρες. Στα μεγάλα καταστήματα απλά..... κατεβάζετε τα σόβρακα. Και τους δίνετε και τιμές που εμείς ούτε στα όνειρά μας μπορούμε να δούμε και πληρώνεστε με 9μηνες και 12μηνες επιταγές. Με λίγα λόγια... με δικά σας λεφτά λειτουργούν! Άντε να σας δω πως θα τα βγάλετε πέρα όταν οι 1000 πελάτες σας γίνουν 10!

Και επειδή το βαρύναμε πολύ το κλίμα, πάμε λίγο να διασκεδάσουμε τα χάλια μας με απλές δικαιολογίες ανθρώπων:


1. Οι φίλοι


Είναι μεσημέρι και στον αυλόγυρο του καταστήματός μου τακτοποιώ κάποια άδεια κιβώτια ποτών. Σταματάει αυτοκίνητο, κατεβαίνει μπάρμπας γύρω στα 50 και ρωτάει:

- Να σου κάνω μία ερώτηση ρε παλικάρι?
- Και δεν κάνετε, του λέώ εγώ.
- Το Σούπερ Μάρκετ του (εδώ βάλτε όποια ονομασία αλυσίδας θέλετε) που είναι? Δεν σε ρωτάω για να πάω να ψωνίσω. Εμείς πάντα από εδώ ερχόμαστε!(σ.σ. Αλήθεια? Κι εγώ γιατί δεν σε έχω ξαναδεί?) Είναι κάτι φίλοι μας εκεί και μας περιμένουν....

Η παραπάνω περίπτωση έχει συμβεί πάνω από 10 φορές. Μα τέτοια σύμπτωση ρε παιδί μου? ΌΛοι οι φίλοι να μαζεύονται εκεί? Να πάμε κι εμείς καμιά φορά...

2. Η οικογένεια

Αυτοκίνητο σταματάει. Ντόπια οικογένεια φρεσκολουσμένων και καλοντυμένων ανθρώπων κατεβαίνουν. Έρχεται μέσα ο πατέρας και λέει:

- Τάκη, πιάσε ένα πακέτο τσιγάρα.
- Τι έγινε, για που το βάλατε? Έχουμε κανένα γάμο?, ρωτάω εγώ.
- Μπα όχι μωρέ. Μια βόλτα πάμε στον (ονομασία αλυσίδας) που άνοιξε τώρα. Όχι για να ψωνίσουμε... να μωρέ έτσι για βόλτα.

Αυτό το περιστατικό (δηλαδή πλένομαι και στολίζομαι για να πάω στο καινούριο μαγαζί) έχει συμβεί πολλές φορές, αλλά όλως τυχαίως (πως τα φέρνει ο χρόνος καμιά φορά) μετά από καμιά ωρίτσα που ήμουν με το αυτοκίνητο μέσα στο χωριό, τους είδα να κατεβάζουν πάνω από δέκα σακούλες έξω από το σπίτι τους. Μια βόλτα είπανε να πάνε οι άνθρωποι...πάει το μηνιάτικο!

3. Κουτσοί στραβοί στον Άγιο.... Τάκη Βαρατζά!

Παιδάκι έρχεται με βλέμα κλαμένο στο ταμείο, κρατώντας κάτι τυλιγμένο σε σακούλα.

- Αυτό μου το έδωσε η μαμά μου και μου είπε ότι το πήρε πιο πριν και είναι ληγμένο.

Το βλέπω εγώ και είναι μία μαργαρίνη που δεν έχουμε και του λέω:

- Να πεις στην μαμά σου, ότι σε λάθος μαγαζί σε έστειλε. Από κάπου αλλού το πήρε μάλλον.

Μετά από δέκα λεπτά, Μάνα κλαμένου παιδιού, έρχεται στο μαγαζί με τον απόλυτο τσαμπουκά στο βλέμμα της:

- Να σου πω! Πρώτα πουλάτε ληγμένα πράγματα και μετά λέτε ότι δεν τα έχετε? Τι πράγματα είναι αυτά? Σαν δε ντρέπεστε λέω εγώ.

- Μα κυρία μου, πραγματικά δεν έχουμε αυτήν την μαργαρίνη. Αν δεν με πιστεύτε, δείτε και στα ψυγεία.

- Ναι καλά καλά.... Είδες εσύ ότι ήταν ληγμένο, πήγες και τα σήκωσες και τώρα κάνεις τον ανήξερο.

- Μου δίνετε λίγο την μαργαρίνη σας παρακαλώ, της λέω.

- ΝΑ ΠΑΡΤΗΝ, μου λέει με την απέρριτη ευγένεια που την διακατέχει.

- Μπορείτε να δείτε αυτό?, τις λέω.

Το βλέπει, δεν λέει τίποτα, παρατάει την μαργαρίνη και την κάνει με 1000.

Απλά τις έδειξα την ετικέτα με την τιμή πάνω στην μαργαρίνη, που είχε το όνομα γνωστής αλυσίδας Super Market.

Βλέπεις, είναι κότα στο να πάει στο μεγάλο μαγαζί να κάνει φασαρία. Ας πάω σε αυτούς σου λέει και θα πιάσει. Ας στείλω και το μικρό μπας και το λυπηθούν να τελείωνει η ιστορία μια ώρα αρχύτερα.

Κι όλα αυτά, για μόλις 85 λεπτά του ευρώ....

Ώρα να τα μαζεύουμε σιγά σιγά μου φαίνεται. Καλώς ή κακώς, δυστυχώς δεν έχει μέλλον αυτή η δουλειά. Ευτυχώς που έχουμε και εναλλακτική...

Όλα αυτά όμως θα γίνουν πιο μετά αφού σε 3 μέρες από σήμερα το blog έχει τα γενέθλιά του. Στις 12 του μήνα συμπληρώνουμε 1 χρόνο!

Τα ξαναλέμε σε λίγες μέρες...

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Από χειμώνα καλοκαίρι ....

Να μαι πάλι !
Σάββατο σήμερα και πολύ ωραία μέρα ... μύρισε καλοκαιράκι !

Ελπίζω όλοι να περάσατε καλά στις γιορτές του Πάσχα και αν σε κάποιους αυτό δεν ήταν αρκετό, το τριήμερο της Πρωτομαγιάς είναι αρκετά κοντά για να συμπληρώσετε την ξεκούραση που ίσως σας λείπει.

Από χειμώνα καλοκαίρι λοιπόν κι ας δούμε μερικές διαφορές στις συνήθειες του κόσμου που παρατηρώ στο μαγαζί.

1. Η πόρτα

Κατά ένα περίεργο τρόπο, τις μέρες του χειμώνα ΟΛΟΙ φεύγοντας αφήνουν την πόρτα του μαγαζιού ανοιχτή. Ο λόγος άγνωστος ως τώρα !!! Ίσως να είναι και ο ίδιος λόγος για τον οποίο τώρα που έχει μέρες χαρά Θεού να την κλείνουν ενώ όταν έρχονται μέσα την βρίσκουν ορθάανοιχτη. Οι επιστήμονες συνεχίζουν τις έρευνες...

2. Τα ψυγεία

Για τους καλοκαιρινούς μήνες στην αυλή του μαγαζιού υπάρχουν 3 ψυγεία. Ένα με αναψυκτικά, ένα με μπύρες και τα παγωτά. Για ευνόητους λόγους, τους 7-8 μήνες που δεν έχει τόσο ζέστη και δουλειά παραμένουν κλειστά. Είναι π.χ. χειμώνας και μια μέρα τυχαίνει να κάνει ζέστη και να έχει ήλιο... οι ίδιοι πελάτες που έρχονται καθημερινά και ξέρουν ότι είναι κλειστά αυτά τα ψυγεία, μόλις έρθει μέρα που θα ζεσταθεί το κοκκαλάκι τους αρχίζουν τις ίδιες βαρετές ερωτήσεις:

- Δεν δουλέυει το ψυγείο? (αφού είναι άδειο ρε μεγάλε!)
- Παγωτά δεν φέρατε? (έλα ντε!)
- Αντε γέμισέτα τι περιμένεις ? 30 βαθμούς έχει έξω! (και την άλλη μέρα στανταρντ το ίδιο άτομο θα έρθει και θα μου ζητήσει ένα ζεστό νεράκι.)

Παράξενα πράγματα....

3. Αντιηλιακά και λοιπά καλοκαιρινά

Όπως και με τα ψυγεία μόλις αρχίσει η ζέστη, αρχίζει και η τρέλα με οτιδήποτε καλοκαιρινό.

- Αντιηλιακά δεν έχετε?
- Τι? Πρέπει να καούμε για να βάλουμε?
- Καπέλα δεν φέρατε ακόμα?
- Μάσκες για να βουτήξουμε?

....και η πλάκα είναι ότι όλα αυτά μου τα ρωτάνε σαν κουκουλοφασκιωμένα κρεμμύδια που θα σκάσουν από τα ρούχα που φοράνε !

Αυτά για σήμερα... όσο χτυπάει ο ήλιος θα επανέρχομαι με περισσότερα !

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Εκμετάλευση του καφέ.... ΤΕΛΟΣ !

Μου το έστειλε φίλος κι επειδή με βρίσκει σύμφωνο το παραθέτω εδώ:

Αγαπητοί εσπρεσάκιδες, φραπεδάκιδες, καπουτσινάκιδες,

Όπως όλοι γνωρίζετε στα καταστήματα που μας σερβίρουν τους καφέδες μας, μας πιάνουν τα οπίσθια(!!!) υπερχρεώνοντας τα ροφήματα, κερδοσκοπώντας εις βάρος των απλών καταναλωτών.

Ένα απλό προϊόν που στα σούπερ μάρκετ κοστίζει ανάμεσα στα 0,75 - 4 ευρώ η συσκευασία, στα καφέ που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και στις περιοχές αναψυχής και διασκέδασης της Αθήνας, των μεγάλων αστικών κέντρων και των τουριστικών προορισμών, οι τιμές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ένας ελληνικός καφές ξεκινάει από 2,5 ευρώ, η τιμή εκκίνησης του γαλλικού ειναι στα 3 ευρώ, ενώ ο καπουτσίνο - ως προϊόν ιταλικής φινέτσας και μόδας - ξεκινάει στα 3,5 ευρώ.

Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα, που στο εξωτερικό οι τιμές αυτών των υπηρεσιών, δεν ξεπερνούν ούτε κατά το ήμισυ των παραπάνω "ελληνικών" τιμών.

Συνήθως οι τιμές του καφέ εκτινάσσονται σε περιόδους πολέμου. Τελικά, η Ελλάδα βρίσκεται σε ακήρυχτο πόλεμο με τη γενιά των 700 ευρώ - τους συνήθεις πελάτες, λόγω ηλικίας, των καφετεριών. Τα παιδιά αυτά τιμούν τον παραδοσιακό τρόπο συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης των Ελλήνων, δίνοντας με αυτό τον τρόπο ζωή και οικονομική στήριξη στις επιχειρήσεις και στους χιλιάδες εργαζόμενους αυτών.

Καλούμε λοιπόν όλους εσάς να διεκδικήσετε δυναμικά τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του.

Το Σάββατο 11 Απριλίου 2009 δεν θα πάμε για τον καθιερωμένο καφέ με φίλους. Ας απολαύσουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά και στους δρόμους και ας μαζευτούμε στα σπίτια μας για καφέ.

Αν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις θέλουν να επιβιώσουν εν μέσω κρίσης, ας ρίξουν τις τιμές, προκειμένου να διατηρήσουν την πελατεία τους.

Σάββατο 11 Απριλίου 2009

Μποϊκοτάζ στις καφετέριες

Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

Τα βασικά έξοδα ενός παντοπώλη.

Χθες πήρα το παρακάτω μύνημα από κάποιον άγνωστο (κάνω copy-paste):

"Ti egine re pantopoli... Ta konomises kai to paratises to blog? Kleisto gia na adiazei to internet apo anenerga blog. Dn yparxei xoros gia kainoyria reeeeee !"

Επειδή λόγω αυξημένων υποχρεώσεων δεν παρακολουθώ και πολύ το τι γίνεται στα blog, δεν ξέρω αν τίθεται θέμα χώρου στο BLOGGER. Άραγε έγιναν τόσα πολλά, που δεν χωράνε άλλα ??? Ας με διαφωτίσει κάποιος...

Εν συνεχεία να αναφερθώ στο "ta konomises". Αυτό ήταν που με έκανε να ξεκινήσω και την συγγραφή μιας νέας ανάρτησης ύστερα από αρκετό καιρό.

Οφείλω να πω ότι κι εγώ όταν ήμουν πιτσιρικάς, έμπαινα στα μικρά μπακάλικα της γειτονιάς μου και ένιωθα δέος και ζήλια προς τους ιδιοκτητες-συνάδελφους πλέον παντοπώληδες. Έλεγα "Πω Πω αυτός έχει τα πάντα εδώ μέσα.. Ότι θέλει.". Πιστεύω λοιπόν ότι και ο κόσμος γενικά αυτήν την εντύπωση έχει. ΄Κάποιος πελάτης μάλιστα ένα καλοκαίρι, είχε πει στην μητέρα μου που καθόταν στο ταμείο "Λες τώρα κι εσύ πως δουλεύεις... Κάθεσαι όλη μέρα και μαζεύεις λεφτα!". Υπάρχει όμως και μια λαική ρήση που λέει "Απ' έξω απ'το χορό, πολλά τραγούδια λένε" και δυστυχώς ή ευτυχώς ισχύει και στην περίπτωσή μας.

Θα παραθέσω στα γρήγορα, τα βασικά ετήσια έξοδα της δικής μου επιχείρησης που εν συγκρίση με τα μεγαθήρια, είναι ένα μικρό για την εποχή μας μαγαζί:

Ενοίκιο: 9000€.
Ρεύμα : 4000 με 5000€.
ΤΕΒΕ ή ΟΑΕΕΕ ή πως το λένε τώρα : 3650€.
Εφορία: 3500 με 4000€ + οτιδήποτε έκτακτο τους κα#$%^&σει.

Σύνολο βασικών εξόδων: Από 20.100€(βασιζόμενο στο ελάχιστο ποσό) εώς κι εγώ δεν ξέρω που... (μας το φυλάνε σαν KINDER εκπληξη κάθε χρόνο!)

Να υπενθυμίσω ότι δεν υπολογίζω προσωπικό μίσθό, προσωπικά έξοδα και άλλα πολλά που είναι πάγια έξοδα όπως νερό, τηλέφωνο, επιμελητήριο κτλ, παρά μόνο τα βασικά λειτουργικά έξοδα !

Συνεχίζοντας, να πω ότι ο μέσος ημερήσιος τζίρος του καταστήματος τα τελευταία 3 χρόνια είναι περίπου 500 ευρώ την ημέρα και πέφτει συνεχώς εξαιτίας της επέκτασης των μεγάλων μάρκετ στην επαρχία (σε λίγες μέρες από σήμερα, μόνο στην περιοχή της Σιθωνίας, ανοίγουν νέα καταστήματα οι αλυσίδες Αρβανιτίδης, Μασούτης και Γαλαξίας). Αν πολλαπλασιάσουμε αυτό το ποσό με τις εργάσιμες μέρες του χρόνου και το σύνολο που θα βρούμε το πολλαπλασιάσουμε επίσης με 12-15% που είναι το μέσο ποσοστό κέρδους μας, θα καταλήξουμε σε ένα ποσό της τάξεως των 21 εώς 26 χιλιάδων ευρώ.

Αν υπολογίσει κανείς τώρα ότι η "πολύ δουλειά" είναι πλέον περίπου 40 μέρες (10 Ιουλίου εώς 20 Αυγούστου) θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όχι το blog πρέπει να κλείσει επειδή "ta konomisame" όπως έγραψε ο αγνωστος αποστολέας του email αλλά μάλλον το μαγαζί !!!

Όπως πάντα και ύστερα από καιρό... τα σχόλια δικά σας.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Κι όμως είμ' ακόμα εδώ !!!

Α ρε το ξέχασα το Blogάκι μου... λίγο το ότι δεν έγινε και κάτι το ιδιαίτερο αυτές τις μέρες, λίγο κάποιες νέες επαγγελματικές υποχρεώσεις, σε χώρο ελαφρώς άσχετο με αυτό του παντοπωλείου, το παράτησα το καημένο.

Λοιπόoooν....εδώ είμαι παιδιά ! Δεν έπαθα τίποτα. Και πάνω απ'όλα...

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

Ευχαριστώ για τα μυνήματα που στείλατε και το ενδιαφέρον που δείξατε κάποιοι από τους αναγνώστες. Γνωρίζετε εσείς ποιοι είστε (να μην λέω ονόματα).

Λοιπόν το σταματάω εδώ, γιατί αρχίζω κι ακούγομαι σαν πολιτικός (μπλιαχ).

Coming back soon....

υ.γ. Αν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε το post, κάντε και μια επίσκεψη στις παρακάτω σελίδες για να μου πείτε την γνώμη σας. Έβαλα κι εγώ ένα χεράκι στην κατασκευή τους.

Το Λιμανάκι

Hotel Areti

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος !!!

Επειδή πρωί πρωί μας ήρθε ένα ραβασάκι από την εφορία, το οποίο μου ζητάει λίγο εως πολύ να πληρώσω 3000€, τα οποία υποτίθεται οτι τα χρωστάω από ΦΠΑ που δεν κατεβλήθηκε το 2004 (!) και το ανακάλυψαν τώρα, ας διασκεδάσουμε λίγο την μέρα με κάποιες αστείες εικόνες από καταστήματα συναδέλφων :

1. WHISKEY MADE IN GREECE (και με ανάλογη ελληνική τσιμπημένη τιμή..)




2. ΑΝ ΕΤΥΧΕ ΚΑΙ ΓΑΒΓΙΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ, ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ... ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΕΙΝΑΙ !



3. ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ ΙΔΟΥ ΚΑΙ .... Η ΜΥΤΙΛΗΝΗ !



4. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ...




5. ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΤΙ ΕΧΩ....ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ....



6. ΥΠΕΡΠΡΟΣΦΟΡΑ !!!



7. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΒΓΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ... ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ !



8. KANTINA ΘΑΛΑΣΣΗΣ !!!



9. ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ...



(ΚΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ!)

10. ΑΘΑΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΑ.........



Υ.Γ. Όσο για το ραβασάκι, το παρακάτω είναι ένα μύνημα προς το Υπουργείο Οικονομικών:


Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

I hate it when they do that !!!

Πρέπει να το παραδεκτώ. Σαν άνθρωπος κι εγώ, κάνω λάθη. Το θέμα είναι ότι ο κόσμος είναι τόσο... μα ΤΟΣΟ καχύποπτος, όπου σε περιπτώσεις που ο λογαριασμός είναι μεγάλος λένε ΠΑΝΤΑ ότι έκανες λάθος. Έχουν κι αυτοί ένα δίκαιο, λίγο θες η οικονομική κρίση, λίγο οι τακτικές ορισμένων ανθρώπων που ντε και καλά πρέπει να σου πάρουν κάτι παραπάνω κάνουν τους περισσότερους να φέρονται έτσι. Αλλά όταν έχεις για χρόνια, ένα μαγαζί με καλό όνομα στην αγορά και δεν έχεις δώσει ποτέ το δικαίωμα και σε κανέναν για τίποτα ύποπτο, δεν δέχεσαι να σε λέει ο άλλος ΚΛΕΦΤΗ έστω και δια της πλαγίας οδού.

Αρχικά, υπάρχει η μερίδα των ανθρώπων που είναι ΠΑΝΤΑ καχύποπτοι. Και 20 χρόνια πελάτες να είναι, αφού τελειώσει ο λογαριασμός θα κάτσουν μπροστά στο ταμείο για να ξανατσεκάρουν ένα ένα τα πράγματα και τα ρέστα μέχρι τελευταίου κέρματος εμποδίζοντας και τον επόμενο πελάτη που θέλει να πληρώσει.

Υπάρχουν άλλοι οι οποίοι μόλις δουν το τελικό σύνολο, θα αρχίσουν να φωνάζουν και να ουρλιάζουν ότι ανεβάζουμε μόνοι μας τις τιμές. Όχι ότι δεν υπάρχουν "επαγγελματίες" που το κάνουν αυτό, αλλά εγώ προσωπικά μόνο αν αγοράσω κάτι πιο ακριβά, θα ανεβάσω με τη σειρά μου την τιμή κάτι το οποίο καλώς η κάκως είναι λογικό. Βέβαια πείτε με ηλίθιο, χαζό ή οτιδήποτε άλλο, αλλά και σε περίπτωση που αγοράσω ένα προιόν πιο φθηνά θα κατεβάσω την τιμή.

Σε περίπτωση βέβαια που δεν ησυχάζει ο πελάτης και βλέπεις ότι προκαλεί πρόβλημα και είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου ότι δεν έκανες λάθος, παίρνεις τον πελάτη στο πλάι και ζητάς να κάνετε μαζί έναν επανέλεγχο. Εκεί σε ένα ποσοστό 20-30% των ανθρώπων, βγαίνει η κότα μέσα τους και σου λένε "Όχι όχι δεν χρειάζεται. Σωστά θα είναι" και φεύγουν γρήγορα-γρήγορα αλλά είμαι σίγουρος ότι έχουν την εντύπωση ότι τους έκλεψες.

Άλλοι πάλι δεν δέχονται τον επανέλεγχο και φωνάζουν σαν υστερικοί χωρίς να μπορείς να καταλάβεις για πιο λόγο το κάνουν αυτό και λένε ότι θα τα δουν στο σπίτι με την ησυχία τους. Ναι αλλά εγώ πως θα τα δω ? Εσύ ρε φίλε ζητάς από εμένα να σου έχω εμπιστοσύνη. Εσύ αφού είσαι ο πάνσωστος, γιατί δεν κάνεις το ίδιο ?

Οι περισσότεροι πάντως δέχονται τον επανέλεγχο και όταν αποδυκνείεται ότι όλα είναι σωστά, από εκεί που φωνάζουν και σε κοιτούν λες και είσαι ο Νumber 1 στη λίστα του FBI'S MOST WANTED, παίρνουν ίσως την πιο ηλίθια φάτσα που μπορεί να πάρει άνθρωπος και την κάνουν με ελαφρά !

Μέχρι στιγμής πάντως στα τόσα χρόνια που έχουμε το μαγαζί, έχω την χαρά, σε περιπτώσεις που έκανα λάθος, να το καταλαβαίνω την ίδια στιγμή και να το διορθώνω ή αν έχω υποψία ότι κάτι χτυπήθηκε λάθος, κάνω μόνος μου τον επανέλεγχο στο τέλος, εξηγώντας και στις 2 παραπάνω περιπτώσεις στον πελάτη για το που έγινε το λάθος και με ποιο τρόπο διορθώθηκε.

Η πλάκα είναι ότι ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις, έχω ακούσει πολλές φορές την τρομερή φράση "Τώρα με έκλεψες δεν με έκλεψες δεν βαριέσαι", αντίδραση που δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα και τώρα!

Και για να είμαστε και στο κλίμα των ημερών δηλώνω :
Ειμαι ο Τάκης ο παντοπώλης και μόλις τελείωσα.

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Μιλάμε για πολύ σακούλα !!!

Μιας και δεν συμβαίνει κάτι το ιδιαίτερο τις τελευταίες μέρες, θα δανειστώ τον δισκογραφικό όρο "bonus track" για να προσδιορίσω μια ιστορία από το περασμένο καλοκαίρι που λόγω φόρτου εργασίας δεν δημοσιεύθηκε στην ώρα της...

Μάνα και κόρη έρχονται για ψώνια. Εγώ στο ταμείο. Μου λέει η μάνα :

- Θα μου δώσετε μία σακούλα ?
- Τι θέλετε να βάλετε μέσα ?
- Αυτά που θα ψωνίσουμε.
- Πάρτε ένα καλαθάκι πρώτα και μόλις τελειώσετε και τα φέρετε στο ταμείο θα τα βάλουμε σε σακούλες, τις απαντώ εγώ.

Λίγο στραβομουτσούνιασε αλλά δεν το βρίσκω λογικό να ψωνίζεις ρίχνοντας πράγματα στη σακούλα ενώ υπάρχουν καλαθάκια. Άσε και την ταλαιπωρία (αν είναι πολλά τα ψώνια) στο να τα βγάλεις μετά από μέσα για να τα χτυπήσεις στην ταμειακή και να μπουν σε άλλη σακούλα.

Έρχονται λοιπόν στο ταμείο και γίνοται οι εξής ενέργειες:

Είδος : Σαμπουάν στο καλαθάκι.
Εγώ : Το βγάζω από το καλαθάκι και το χτυπάω στη μηχανή.
Η μάνα : Στρώνει σαν σεντόνι μία μικρή σακούλα και τυλίγει(!) μέσα το σαμπουάν.
Η κόρη : Ανοίγει μία μικρή σακούλα, βάζει το τυλιγμένο σαμπουάν μέσα και την κλείνει από πάνω κάνοντας κόμπο.

Στα 10 προιόντα που πήρανε έγινε η παραπάνω διαδικασία. Σύνολο 20 σακούλες...

Και το αποκορύφωμα, η φράση της μάνας :

- Ααααααααα τώρα πως θα γίνει ? Τόσες σακούλες πως θα τις πάρουμε ? Χριστίνα, πάρε παιδί μου και 2 μεγάλες σακούλες να τα μοιράσουμε, για να κουβαλήσουμε μισά εσύ και μισά εγώ.

Τελικό Σύνολο : 22 σακούλες για 10 πράγματα....

Την επόμενη μέρα ξαναήρθαν. Ξανά το ίδιο βιολί. Μόλις άρχισε λοιπόν η διαδικάσία "συσκευασίας", λέω:

- Σας φαίνεται λογικό ?
- Ποιο πράγμα ?
- Αυτό που κάνετε. Τυλίγετε ένα ένα τα πράγματα σε σακούλα και τα βάζετε ξεχωριστά πάλι το καθένα στη δικιά του σακούλα.
- Ααααα μπορεί να ανοίξει κάποιο και να λερώσει τα υπόλοιπα. Έτσι είναι πιο σίγουρα.
- Ναι αλλά με αυτό το ρυθμό εμείς δεν θα έχουμε σακούλες να δώσουμε στους υπόλοιπους πελάτες. Αν χρειάζεστε για κάποιο λόγο παραπάνω σακούλες, ζητήστε μου και θα σας δώσω.

Παράτησε τα πράγματα κι έφυγε.

υ.γ. Επειδή κάποιοι μπορεί να αναρωτηθούν για αυτό, να σημειώσω ότι ΔΕΝ χρεώνουμε τις σακούλες.

Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

Χαμένη ψυχή...

Χθες το βράδυ λίγο πριν κλείσουμε, μπαίνει στο μαγαζί μία παρέα από νέα παιδιά γύρω στα 20-25 χρονών. Από τα 4 άτομα της παρέας, για τους 3 αν και τους ξέρω μόνο φυσιογνωμικά, δεν έχω και την καλύτερη άποψη όσων αφορά τον χαρακτήρα τους. Ανήκουν στη λεγόμενη "αληταρία " του χωριού. Ο τέταρτος και πιο νέος της παρέας, είναι γιος ανθρώπων νοικοκυραίων, που τους ξέρω προσωπικά και είναι και καλοί πελάτες. Πλησιάζει αυτός και μου λέει:

- Να σου πω λίγο?
- Πες μου.
- Εγώ και τα παιδιά, θέλουμε να πάρουμε λίγα πραγματάκια αλλά επειδή δεν πληρώθηκα ακόμα θα στα δώσω τον άλλο μήνα.
- Οκ, του λέώ και αυτός γυρίζει και λέει στους άλλους: "Εντάξει παιδιά, πάρτε ότι θέλετε".

Τα ψώνια ήταν ύποπτα. 3 μπουκάλια ουίσκι, 3 μπουκάλια βότκα, ,3 κούτες τσιγάρα, 3 τηλεκάρτες των 20 ευρώ και ένα κουτί ... ασπιρίνες. Δεν ξέρω αλλά τα είδη και αυτό το "3" μου χτύπησε άσχημα. Επίσης ακόμα πιο άσχημα μου χτύπησε η απάντηση "Όχι μωρέ, έτσι για να έχουμε..." στην ερώτηση μου : "Τι έγινε ρε παιδιά? Γιορτάζει κανείς???".

Εκεί λοιπόν και αφού μαζεύτηκαν όλοι στο ταμείο λέω:

- Λοιπόν παλικάρια, είπα ότι μπορώ να σας δώσω κάποια πράγματα αλλά μόνο αν είναι είδη πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα, νερό κτλ. Με συγχωρείτε αλλά δεν μπορώ να σας δώσω αυτά που ψωνίσατε.

- Μα κι αυτά είδη πρώτης ανάγκης είναι, πετάγεται και λέει ο ένας από τους 3 ύποπτους και μαζί με τους άλλους 2 σκάνε στα γέλια. Το τέταρτο παιδί ήταν λίγο σαστισμένο, με αρκετό προβληματισμό στο πρόσωπό του.

- Παιδιά λυπάμαι αλλά δεν γίνεται , τους ξαναλέω και παίρνω τα πράγματα στο πλάι.

- Εντάξει ρε φίλε, λες και θα στα κλέβαμε, λέει πιο σοβαρά αυτή τη φορά ο ένας από τους 3 και κάνει νόημα στους υπόλοιπους να φύγουν.

Βγαίνοντας, μέσα στα "ψου ψου ψου" και "μου μου μου" το αυτί μου έπιασε και 2-3 βρισιές που μάλλον απευθύνονταν σε μένα. Εκείνη την ώρα, δεν ξέρω πως, αλλά μου ήρθε και φώναξα το όνομα του τέταρτου παιδιού.

- Ορίστε, μου απαντάει και του κάνω νόημα να έρθει κοντά.
- Τι θέλεις ?
- Πήγαινε σπίτι σου, κρίμα είναι, του λέω.
- Άντε ρε *αλάκα, θα 'ρθείς?, ακούστηκε επιτακτικά η φωνή του ενός εκ των τριών.

Το παιδί γύρισε και με κοίταξε και στη συνέχεια μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τους υπόλοιπους.

Τα σχόλια δικά σας.

Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009

Περί απαγωγής ο (διά)λογος.

Χθες και κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας, το μοναδικό σχεδόν θέμα που μπορούσες να παρακολουθήσεις στην τηλεόραση, είχε να κάνει με την απαγωγή και την απελευθέρωση του γνωστού εφοπλιστή. Σε ένα έκτακτο δελτίο, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ψώνιζε to πρωί στο μαγαζί είχε τον εξής σύντομο διάλογο:

- Είδης Χρυσούλα? Είδης ινδιαφέρουν η γναίκα τ' ανθρώπ'? Αυτή τα κανόνσε ούλα κι τουν απιλιυθέρωσαν τουν άνθρουπου. Ισύ... χρυσή μ' Σούλα? Τι θα έκανις αν παίρνανι του Μαργαριτούλη σ'?

- Τι να σι πάρουν ισένα ρε χαμένε με τ' σύνταξ' του ΟΓΑ ? Ισύ ούτε για σκιάχτρου σι μποστάν' κάνς !!!

Για όσους θέλουν μετάφραση ας δούνε τις ετικέτες :D

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Σεισμός !!!

Κάτω από τα πόδια μας, στα έγκατα της Γης, πρέπει να γίνεται μεγάλο πάρτυ ! Που και που, μας κουνάει και από λίγο λες και όλα τα subwoofer των club της ΙΒΙΖΑ εγκαταστάθηκαν στις πλάκες της Γης! Γνωρίζω βέβαια ότι είμαστε σε μια σεισμογενή χώρα (φαίνεται άλλωστε κι από το πόσα νησιά έχουμε) αλλά τώρα τελευταία έχει γίνει σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Σήμερα λοιπόν, γύρω στις 2 το μεσημέρι είχαμε ακόμα ένα σεισμό, μόνο που μας ταρακούνησε για τα καλά ! Η δόνηση κράτησε αρκετά, γύρω στα 10 δευτερόλεπτα και σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό-Μεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο (http://www.emsc-csem.org) ήταν της τάξεως των 4.5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και (ευτυχώς!) είχε βάθος 8χλμ.

Το αστείο της υπόθεσης ? Ανακάλυψα ότι μάλλον έχω ικανότητες ζογκλέρ καθώς έτυχε εκείνη την ώρα να περνάω δίπλα από το ράφι με τα πότά και έπιασα στον αέρα 3 μπουκάλια ουίσκυ, από τα οποία (μιας και στη Σκωτία δεν ξέρουν και πολλά από σεισμούς) μάλλον τρομοκρατήθηκε ο Γιαννάκης ο Περιπατητής και γλύστρισε από το ράφι, κάνοντας βουτιά θανάτου στο πάτωμα !!!

Πάω να φτιάξω ένα κοκτέϊλ (ΕARTHQUAKE ή ΚΑΜΙΚΑΖE) και συνεχίζω την δουλειά....

υ.γ. Κατά ένα περίεργο τρόπο, μετά από παρατήρηση μου στο site του σεισμολογικού κέντρου που ανέφερα παραπάνω, σεισμικές δονήσεις συμβαίνουν επι τω πλείστων σε όλες τις χώρες που έχουν να κάνουν με αποστολή όπλων προς την εμπόλεμη ζώνη Γάζας-Ισραήλ. Λέτε να ήρθε η ώρα της Θείας δίκης? ;-)

STOP THE WAR .. N O W !!!

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Εσείς ακόμα γιορτάζετε ?

Καταρχήν Χρόνια Πολλά σε όλους τους εορτάζοντες των ημερών.

Σήμερα του Αϊ Γιαννιού λοιπόν και τέλος οι γιορτές. Όχι για πολύ βέβαια, καθώς στην χώρα μας σχεδόν κάθε μέρα γιορτή είναι, αλλά καιρός τα κεφάλια να μπουν μέσα για πρώτη φορά τον νέο αυτό χρόνο.

Τώρα το τι γιορτές περάσαμε όλοι ... εμείς το ξέρουμε. Λίγο η παγκόσμια οικονομική κρίση, λίγο το γενικό αλαλούμ που επικρατεί στην Ελλάδα και ακόμα περισσότερο τα θλιβερά γεγονότα που συμβαίνουν στη Γάζα κάλυψαν το εορταστικό κλίμα και μας προετοίμασαν για μια δύσκολη, όπως όλοι λένε, χρονιά.

Εδώ, στο τόπο που ζω, τα πράγματα δεν φαίνονται καλύτερα. Σκέπτομαι πλέον να δημιουργήσω μία ενότητα στο Blog όπου θα ανακοινώνονται οι διαρήξεις, κλοπές και κάθε λογής έγκλημα που συμβαίνει στην περιοχή καθώς:

1. Προχθές σε κατάστημα συναδέλφου μέσα στο χωριό εκλάπησαν 800 ευρώ και...

2. Σε κοντινό χωριό έκλεψαν το σπίτι και ένα μικρό παντοπωλείο που διατηρεί γυναίκα 60+ ετών και επίσης μπήκαν σε 2 ακομά γειτονικά τους σπίτια.

Αναφέρομαι επίτηδες σε αυτό το ζήτημα για τρίτο συνεχόμενο post μήπως και το παρατηρήσει κάποιος από τους υπεύθυνους για την ασφάλειά μας και συγκινηθεί....

Επίσης να αναφέρω πως από την ημέρα του συμβάντος είχα απευθυνθεί και στο γνωστό σε όλους μας "troktiko" και μου είπαν πως θα αναφερθούν σε κάποια στιγμή στο πρόβλημα. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν είδα κάποια ενέργεια από μέρους τους αλλά θέλω να πιστεύω πως θα το κάνουν, μπας και το δουν οι "άρχοντες" και σταλεί κάποια ενίσχυση στα πράγματι λιγοστά άτομα που είναι διαθέσιμα για την αστυνόμευση της περιοχής.

(UPDATE Με ενημέρωση που είχα από αναγνώστη του blog και ύστερα από εξακρίβωση, οφείλω να πω ότι το troktiko αναφέρθηκε στο ζήτημα στις 19-12-08. Παρακολουθώ καθημερινώς το συγκεκριμένο blog απλά κάπου στο χείμαρο των ειδήσεων, το έχασα. Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για το ενδιαφέρον στα παιδιά του "troktikoy". Keep up the good work !)

Και για να διασκεδάσουμε και λίγο.... ιδού το πρώτο κουφό της χρονιάς :

Από τους πρώτους πελάτες της ημέρας, μία γυναίκα παίρνει αναψυκτικά και ερχόμενη στο ταμείο μου λέει :

- Αχ καλέ, ακόμα κοκακόλες με Αΐ Βασίληδες έχετε ? Πέρασαν οι γιορτές βρε αγόρι μου ... Αυτά θα λήγουν τώρα όπου να ΄ναι, είναι πολύ παλιά..... Δεν έχετε πιο καινούρια? Δεν σας έστειλαν ?

Όπως πάντα , τα σχόλια δικά σας !

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !

Βρε βρε πότε πέρασε ένας χρόνος.... Να 'μαστε πάλι !!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να έχουμε και χρόνια πολλά και καλά με υγεία πάνω απ'όλα κι όλα τα υπόλοιπα βολεύονται. Ελπίζω να περάσατε όλοι καλά τις γιορτές με τις οικογένειές σας, γνωστούς, φίλους και όσους αγαπάτε. Στο τόπο που κατοικώ, στη μικρή αυτή γωνιά της Σιθωνίας έγιναν διάφορα αυτές τις γιορτινές ημέρες. Το μπαράζ των κλοπών συνεχίστηκε και σε άλλα καταστήματα, είχαμε ένα φόνο σε πολύ γνωστό ξενοδοχείο της περιοχής και κάποιες σεισμικές δονήσεις της τάξεως των 4+ βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ωραία πράγματα, τι λέτε ? Εγώ εύχομαι να μείνουν στην προηγούμενη χρονιά και να μην ξαναγυρίσουν ! Τα λέμε σύντομα !