Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Η καλή μέρα......

.....από το πρωί φαίνεται. Έτσι λέει η γνωστή λαική ρήση και συνήθως πέφτει μέσα. Στις 8 το πρώί, όπως κάθε μέρα, ανοίγω το μαγαζί μας. Έρχονται τα γάλατα, ψωμιά, μαναβική κτλ.

Ένας από αυτούς ο Αλέξης, ρωσοπόντιος, οδηγός του αυτοκινήτου του αρτοποιείου, ο οποίος κάθε πρωί έχει την συνήθεια να σταματάει ακριβώς μπροστά και κατα μήκος της εισόδου με το καραβάν αυτοκίνητό του και αφού πάρει το καλάθι με τα ψωμιά για να τα φέρει μέσα, αφήνει διάπλατα ανοιχτές τις πίσω πόρτες (πιάνει δηλαδή 5-6 μέτρα πάρκινγκ). Ταυτόχρονα, σταματάει λίγο πιο πίσω και το φορτηγό της ΑΓΝΟ με αποτέλεσμα να υπάρχει λιγοστός χώρος για να παρκάρει πελάτης με το αυτοκίνητό του.

Εκείνη την στιγμή επίσης περιμένει από απέναντι για να στρίψει ο Γιόχαν, ελληνογερμανός, ο οποίος δουλεύει σε γραφείο ενοικιάσεως αυτοκινήτων και έρχεται συνήθως το πρωί να ψωνίσει, πριν πάει να ανοίξει το γραφείο του. Αν και οδηγεί ένα μικρούλη Hyundai i10 (τον νέο αντικαταστάτη του ATOS) δεν χωράει να παρκάρει κανονικά και βάζει το αυτοκίνητό του κάθετα ανάμεσα στα 2 αυτόκίνητα. Βγαίνει από την πόρτα του συνοδηγού(γιατί αν έβγαινε από την δική του θα έκανε παρέα με τα ψωμιά στο πίσω μέρος του καραβάν) και έρχεται μέσα εκνευρισμένος ρίχνοντας μια ματιά στον Αλέξη που θα έκανε ακόμα και τον John Rambo να ψαρώσει.

- Δεν μπορώ να καταλάβω ρε γμτ, δεν έχει σχολές οδηγών στην Τυφλίδα(πρωτεύουσα της Γεωργίας)?, λέει ειρωνικά.
- Αυτό γκια μένα το είπες? Γκιατί εσύ είσαι καλύτερο οντιγκό? Έτσι παρκάρουν στο Γκερμανία? Εγκώ πως βάλει καλάτι μέσα τώρα?
- Να περιμένεις να τελειώσω τα ψώνια μου για να μάθεις άλλη φορά να παρκάρεις σωστά, λέει ο Γιόχαν.

Και αρχίζουν έναν φοβερό διάλογο στα ΕλληνοΓερμανοΓεωργικά από τον οποίο οι μόνες λέξεις που ξεχώρισα στα σταδιακά αυξανόμενα desibel ήταν οι κλασσικές ελληνικές "Μαλ...α", "Που..η", "Αρχ...ι", "Μουν...ο" και άλλες εκφράσεις βγαλμένες από τις απόκρυφες σελίδες του savoir vivre.

Εκεί αποφάσισα να παρέμβω κι εγώ και αρχίζω και φωνάζω "Ειρήνη Ημιν", "Μην μαλώνετε ρε παιδιά πρωί πρωί, έχει μέρα ακόμα" κτλ... και ησύχασαν κάπως με την απομάκρυνση του Αλέξη (ευτυχώς είχε να δώσει κι αλλού ψωμιά).

- Αμάν ρε Γιόχαν πρωί πρωί, εσύ δεν φαίνεσαι άνθρωπος του καυγά, του λέω.
- Τι να κάνω ρε Τάκη, με τα αυτοκίνητα είμαι όλη μέρα κι όταν βλέπω κάτι τέτοια μου ανάβουν τα λαμπάκια, λέει.
- Ε τι να κάνουμε, μερικοί δεν διορθώνονται με τίποτα, του λέω με τη σειρά μου.
- Αλλά δεν είμαι εκνευρισμένος μόνο από αυτό, μου λέει.
- Τι έγινε, τράκαρε κάνένας τουρίστας με αυτοκίνητο του γραφείου?, τον ρωτάω.
- Στο συγκρότημα που μένω, ένας γείτονας, εδώ και λίγες μέρες έχει πάρει ένα μικρό σκυλάκι. Αυτό επειδή είναι μωρό, γάβγίζει σχεδόν όλο το βράδυ. Αλλά εκτός αυτού πήγε και έχεσε στον κήπο μιας γειτόνισσας. Αυτή με την σειρά της, ξύπνησε 5 η ώρα το πρωί και βγήκε να κάνει τσιγάρο στον κήπο της. Εκεί που περπατούσε, πάτησε στα "κακάκια" του σκύλου και ξέρεις τι έκανε?
- Τιιιιιιιιιιιιιι ? , ρωτάω με απορία.
- Φόρεσε πλαστικό γάντι, έβαλε τα "κακάκια" σε μια σακούλα και επειδή δεν ήταν σίγουρη ποιος από το συγκρότημα έχει τον σκύλο, την έπιασε το καλλιτεχνικό της και με το περιεχόμενο της σακούλας , πασάλειψε όλες τις πόρτες των σπιτιών του συγκροτήματος (ίουυυυυυυ).

Δικό σας !!!

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Δεν βλέπω να βγάζουμε το ενοίκιο φέτος...

Δυσκολα τα πράγματα φέτος. Και για τους καταναλωτές αλλά και για τους καταστηματάρχες.

Πρώτα απ'όλα η ακρίβεια. Αυτήν την εβδομάδα σχεδόν τα πάντα έρχονται ανεβασμένα. Όταν ρωτάω γιατί, η απάντηση που παίρνω είναι η κλασσική δικαιολογία μεταφορικών, πετρελαίου κτλ η οποία δεν με πείθει πλεόν.

Ένας ακόμα παράγοντας είναι οι αλυσίδες όπως Μασούτης, Lidl, Αρβανιτίδης κτλ που σιγά σιγά χάνουν το ρόλο του μεγάλου στις πόλεις και επεκτείνονται στην επαρχία. Με αυτόν τον τρόπο και δικαιολογούν έξοδα (για να μην πληρώνουν ούτε cent στη εφορία) και καταστρέφουν τις τοπικές μικρές αγορές με την τιμολογιακή τους πολιτική. Σ'αυτό βέβαια φταίνε οι εταιρίες ο οποίες κατεβάζουν τα παντελόνια σε αυτούς και βγάζουν τα σπασμένα από εμάς. Θα φέρω σαν παράδειγμα την ΜΕΒΓΑΛ της οποίας το γαλατάκι, στην περιοχή μας, πίνουμε καθημερινά:

Στα μικρά καταστήματα σαν το δικό μου, δίνει μία ετήσια παροχή της τάξης του 5-8%, αναλόγως του τζίρου που κάνεις στην εταιρία. Η αντίστοιχη παροχή που παίρνουν οι μεγάλες αλυσίδες ξεκινάει από το 40% και επιπλέον υπάρχουν και άλλοι όροι στην συμφωνία. Όλα τα προιόντα που θα αφήσει π.χ. την Δευτέρα ο οδηγός της εταιρίας, είναι υποχρεωμένος την Τρίτη να τα πάρει πίσω και να βάλει φρέσκα. Δεν θέλει βέβαια και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι οι επιστροφές των μεγάλων έρχονται σε εμάς τους μικρούς, με αποτέλεσμα οι ημερομηνίες λήξεως των προιόντων στα δικά μας καταστήματα να είναι μικρότερες.

Όσο για τα νέα μέτρα που θα εφαρμόσει από αύριο το Υπουργείο Ανάπτυξης το κυριότερο των οποίων είναι η αναγραφή των εκπτώσεων που παίρνουν κυρίως οι μεγάλες αλυσίδες στα τιμολόγια αγοράς (οι παροχές που λέγαμε παραπάνω), δεν νομίζω να γίνει τίποτα κυρίως γιατί αυτές οι παροχές γίνονται στα "κρυφά", με ιδιωτικά συμφωνητικά και έτσι πουλάνε στο κόστος, όσο ακριβώς αγοράζουν δηλαδή(για να μην κατηγορηθούν για αθέμιτο ανταγωνισμό) αλλά στα κρυφά βγάζουν 40%. Ένα ακόμα μέτρο, η επανασύσταση της Αγορανομίας , η οποία δεν πιστεύω να ελέγξει τους μεγάλους (ποιος υπάλληλος των 700 ευρώ είναι σίγουρος πως θα έχει την θέση του στο Δημόσιο αν τους επιβάλλει πρόστιμο?) αλλά θα έρθει σε εμάς τους μικροεμπόρους και τιμωρόντας 2-3, θα δείξει ότι κάνει και καλά ελέγχους στην αγορά....

Και για να γελάσουμε λίγο, ένας ακόμα παράγοντας είναι και ο τρόπος που ψωνίζουν οι "αγαπημένοι" μου ευρωπαίοι τουρίστες. Ίσως λόγω της ακρίβειας, σίγα σιγά έχει αρχίσει να εφαρμόζεται και από Έλληνες αλλα σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πιστέψω πως θα φτάσει στο σημείο που αναφέρω παρακάτω:

Ένα ζευγάρι λοιπόν, μου φέρνει στο ταμείο μια σακούλα από την μαναβική για να τα ζυγίσω στο ταμείο και βλέπω μέσα : 1 πατάτα, 1 κρεμμύδι, 1 μήλο και 6(!) μετρημένα κεράσια. Τι να ζυγίσω τώρα (ντρέπομαι), τους είδα και νεαρούς 40-50 κιλά ο καθένας τους λέω ΟΚ πάρτε τα. Το τι χαρά έκαναν, δεν περιγράφεται... Έρχονται την άλλη μέρα και πέρνουν τα ίδια (ίσως τα κεράσια να ήταν 4 !!!) Βλέπω όμως το ίδιο πράγμα να επαναλαμβάνεται από πολλούς. Δεν είναι σαν τον Έλληνα που παίρνει 1-2 κιλά (και τα μισά τα πετάει μετά!). Είπαμε να μην είναι σπάταλοι, αλλά 1 πατάτα ο ένας, 1 κρεμμύδι ο άλλος, άδειασαν τα 30κιλα τσουβάλια χωρίς να πάρω φράγκο ! Τι να κάνω, άρχισα κι εγώ να τα χρεώνω. Και εδώ έρχεται και το κορυφαίο για να με αποτελειώσει :

Γερμανίδα, περιεργάζεται τις ντομάτες περίπου στο δεκάλεπτο. Πιάνει την μία, αφήνει την άλλη, τελικά παίρνει μια ωραία στρόγγυλη και μου την φέρνει στο ταμείο.

- I will take the half of this tomato, μου λέει.
- I am sorry , της απαντώ γιατί νόμισα πως δεν άκουσα καλά.
- I want the half of this tomato, επαναλαμβάνει με επιβλητικό γερμανικό HEIL τρόπο.
- I am sorry but i can't cut the half of this. Who will buy the rest of the tomato?
- Another customer, μου λέει με μια κρύα απλότητα...
- I am 23 years in this shop and i have never sold half tomato, της απαντώ.
- But i only need the half of it, να επιμένει.

Είδα κι εγώ ότι περιμένουν άλλα 2 άτομα να πληρώσουν, οπότε της λέω:

- Do you know greek φιλότιμο ?
- What....?
- Of course you don't know, because this word does not exist in any other language. Τake the whole tomato. It's free, της λέω και της δίνω την τομάτα.

Με κοιτάει αρχικά σαστισμένη αλλά μετά επανέρχεται με γερμανικό σοβαρό ύφος και λέει :

- But i don't need the whole one. Only the half !
- Ok, take the half (της δινω κι ενα μαχαίρι να την κόψει) and leave the rest for someone else. You don't have to pay it. (Άντε μας έπριξες λέω από μέσα μου).
- Oh really ? (τωρα το κατάλαβε!) Thank you very much, μου λέει και παίρνει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την τομάτα και φεύγει !!!

Έτσι κι αφού είδαμε το σημερινό θέμα και από την hard αλλά και την soft πλευρά, καταλήγουμε στον τίτλο του σημερινού post.

Αν συνεχίσουμε έτσι.....δεν βλέπω να βγάζουμε το ενοίκιο φέτος !

Όπως πάντα, τα σχόλια δικά σας.

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Ο EUROκλέψας του VISIONοκλέψαντος....

Τελικά το 'χει η (καλο)μοίρα μου την Κυριακή κάτι να συμβαίνει και να μην μπορώ να postάρω. Έτσι τον χρόνο τον οποίο είχα στο πρόγραμμα της ημέρας για συγγραφή άρθρου στο blog, προτίμησα να τον αφιερώσω για να επισκεφθώ στο νοσοκομείο, την ασθενή βαφτισιμιά-ανηψιά μου Μαρκέλλα, έτσι για να χαρεί λίγο και να ξεχάσει την αρρώστια της.

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ!

Στο θέμα μας τώρα.

Όποιος από εσάς έχει παρατηρήσει την δεξιά στήλη στο Blog, θα έχει προσέξει την περιγραφή μου "Προβληματισμένος τριαντάρης με τεχνολογικές και μουσικές ανησυχίες."
Οι μουσικές ανησυχίες ξαναζωντάνεψαν από την ώρα που άκουσα το τραγούδι της Ρωσσίας στα προκριματικά της Eurovision. Έσπαγα το κεφάλι μου και έλεγα "Είμαι 1000% σίγουρος, κάπου το έχω ξανακούσει αυτό το τραγούδι...".

Μετά από λεπτομερή έρευνα στο χώρο του διαδικτύου, βρήκα το δίκιο μου και ιδού τα αποτελέσματα:

Καταρχήν, μαθαίνω πως δημιουργός του τραγουδιού είναι ο παγκοσμίου φήμης beatmaker και επίσης διάσημος για τις αντιγραφές του, Timbaland (πως έχουμε στο Ελλάντα τον Φοίβο, αλλά σε αμερικάνικη έκδοση). Πήγε κι ο Ρώσος στο Αμέρικα (Ποιος ξέρει πόσα euros του έσκασε του μαυρούλη. Αφού βγήκε στη σκηνή.....ξυπόλητος) και λέει:

- Nigga, θέλω να μου κάνεις τραγούδι που να βγει Ν.1 στην Eurovision.

Λέει κι ο Timbo :

- Eurovision? What the fuck this ex-communist gay is talking about? Anyway, αφού τα παίρνω χοντρά No Problem!

Άρχισε λοιπόν την ανίχνευση δημοφιλών τραγουδιών σε μορφή midi στον υπολογιστή του, δούλεψε με ατελείωτα copy-paste σε ένα καινούριο αρχείο στο sequencer του και VOILA..... Έτοιμο το "Believe" !

Παραθέτω λίστα τραγουδιών με τα αποσπάσματα των οποίων δημιουργήθηκε το Believe:

1. Αντιγράφει όλο το verse από το τραγούδι του Cat Stevens' ‘Wild world’ (1970)



2. Χρησιμοποιεί την μορφή του drumbeat από το τραγούδι των Depeche Mode ‘Strange love’ (1988)



3. Χρησιμοποιεί στην κορύφωση του chorus, την μελωδία του chorus από το τραγούδι της Celine Dion ‘Tout L’or Des Hommes’ (2003)



Μόνο η δεκαετία του 90 του ξέφυγε του Timbo !!!
(έχω κατά νου ακόμη ένα για την αρχή του chorus αλλά δεν το βρίσκω!)

Τώρα για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η μορφή του beat που παίζει στο τραγουδι της χώρας μας είναι δανεισμένη επίσης απο πασίγνωστο τραγούδι του Timbaland, το "Give it to me".



Βέβαια κι αυτός (σιγά μην ήταν δικό του), το δανείστηκε από παραγωγή των Neptunes για το "La La La" του Jay Z.



Ζητώ λοιπόν από την EBU (διοργανώτρια αρχή της Eurovision) σύμφωνα με τους κανονισμούς, την αφαίρεση της πρώτης θέσης από την Ρωσσική συμμετοχή. Επίσης επιτέλους να αλλάξουν οι κανονισμοί και να βρεθεί κάποιος τρόπος για να σταματήσει το φαινόμενο των συμμαχιών (αν και εμείς με την Κύπρο το ξεκινήσαμε) γιατί αν τα πράγματα μείνουν όπως έχουν, η πρωτιά δεν πρόκειται να φύγει ούτε σε 100 χρόνια από τα κράτη της πρώην USSR.

Επίσης καλώ τους υπόλοιπους bloggers νa βοηθήσουν στην διάδωση του post.
(θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται, εσύ ρε Taki με την Eurovision ασχολείσαι?)

Με τα τιμής.

Τάκης Βαρατζάς.

Υ.Γ. Το "Imposiiiiiiiibaaaaaaaaaaaaal" που πέταξε ο Ρώσος, δεν είναι πολύ γελοίο για τραγούδι που βγήκε πρώτο στην Ευρώπη ? Επίσης η μύτη-μελιτζάναγιαπαπουτσάκι του skater ήταν όλα τα λεφτά!

Υ.Γ.2 Τις υποψίες που είχα για το δικό μας "Die for you" επιβεβαιώνει και ο φίλος Νικήτας στο : http://sinevi.blogspot.com/2008/05/blog-post_26.html τον οποίο καλοσωρίζω στο Blog και ευχαριστώ για την επιβεβαίωση !!!

Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Περί Ηλιελαίων Μέρος Δεύτερον.

΄Ισως να έχει γίνει λίγο κουραστικό το θέμα, αλλά εφόσον αφορά την "πανελλήνια" υγεία αξίζει ένα ακόμα post.

Ήρθαν σήμερα το πρωί 2 τύποι στο μαγαζί, τους οποίους αρχικά λόγω εμφάνισης τους έκοψα από απλούς τουρίστες μέχρι και ξένους λαθρομετανάστες. Παραθέτω τον διάλογο...

- Γεια σας.
- Καλημέρα, λέω εγώ.
- Λοιπόοοοοον.
- Μπορώ να βοηθήσω σε κάτι ?
- Είμαστε από την υπηρεσία.
- Την πυροσβεστική ? Έχω και φτυάρι και πυροσβεστήρα ετοιμοπόλεμα.
- Όχι όχι είμαστε από την υπηρεσία για το θέμα που λένε...
- Ποιοι λένε ?
- Που λένε αυτές τις μέρες. Για τα λάδια.
- Ωραία βγάλαμε άκρη (βγάλαμε ?) . Και σε τι οφείλω την επίσκεψη ? Εγώ δεν έχω διασυνδέσεις με Ουκρανία. Είμαι αθώος, λέω αστειευόμενος για να σπάσουμε τον πάγο.
- Μα φυσικά , ναι , ναι έχετε δίκαιο. (Για ποιο πράγμα ?)
- Τέλοσπαντων θα μου πείτε τελικά για πιο λόγο ήρθατε.
- Εεεεε να , που βγήκε η απόφαση, ξέρετε, εεεεεεεε θα πρέπει να βγάλετε τα ηλιέλαια που έχετε στα ράφια σας μην τυχόν έρθει κανείς από επάνω και βρούμε κανα μπελά.
- Από που επάνω? Ο θεός θα έρθει? Ήρθε η ώρα της κρίσεως ?
- Όχι όχι από την Νομαρχία εννοώ.
- Εσείς σε ποια υπηρεσία ανήκετε ? Είστε από τον Δημο ?
- 'Οχι κι εμείς εκεί ανήκουμε αλλά μην τυχόν έρθει καμιά βόλτα ο μεγάλος...
- Δηλαδή θέλετε να μου πείτε ότι ήρθατε απλά να με πληροφορήσετε όχι επειδή κινδυνεύει η υγεία των ανθρώπων αλλά για να μην τα ακούσετε από το προιστάμενό σας ?
- Όχι και βέβαια μας ενδιαφέρει η υγεία αλλά ξέρετε πως λειτουργεί το σύστημα (Ξέρω? Ξέρεις ξέρεις που έλεγε και η Βουγιουκλάκη)
- Και για τα υπόλοιπα προιόντα που περιέχουν ηλιέλαιο εγώ τι να κάνω ?
- Δεν έχουμε καμιά πληροφόρηση ακόμα. Εμείς ήρθαμε για αυτό μόνο.
- Τέλοσπάντων θέλετε να δείτε ή να σημειώσετε αυτά που θα αποσύρω ? , ρωτάω εγώ και ενώ πηγαίνω προς το ράφι που είναι τα λάδια, γυρίζω το βλέμα μου προς αυτούς, αλλά οι δύο τύποι έχουν γίνει άφαντοι.

Ρωτάω την μητέρα μου "που πήγαν αυτοί από την Νομαρχία?" . Με ρωτάει κι εκείνη με την σειρά της γεμάτη απορία "Από που ήταν ? Από την Νομαρχία ? Αυτοί δεν ξέρουν να μιλήσουν. Δεν πρέπει να είσαι μορφωμένος για να έχεις θέση εκεί? Και τι εμφάνιση είναι αυτή ? Ο ένας είναι αξύριστος λες και είναι Καναδός ξυλοκόπος, τα πουκάμισα κρέμονται από έξω, βρώμικα ρούχα.... Πως τους επιτρέπουν να δουλεύουν στη Νομαρχία έτσι?"

Βρε λέω , λες να ήταν τίποτα απατεώνες και να μας έκλεψαν πράγματα, γιατί μόνο ο ένας μιλούσε, ο άλλος μόνο κουνούσε το κεφάλι του. Τρέχω έξω για να τους προλάβω και βλέπω πράγματι ένα αυτοκίνητο που γράφει στο πλάι "Νομαρχία Χαλκιδικής" να απομακρύνεται....

Ύστερα από την συνομιλία και τα λόγια της μητέρας μου απλά δεν ξέρω τι να σχολιάσω .. Δικό σας !!!

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Αλήθεια τι σημαίνει "ειρωνία" ?

Έρχεται ένας τύπος γύρω στα 60, ο οποίος σε κάθε επίσκεψη του στο κατάστημά μας (τελευταία φορά πρέπει να ήταν πέρσι και μέσος όρος επισκέψεως=1-2 φορές τον χρόνο) καταφέρνει και δημιουργεί πρόβλημα. Τον βλέπω που κοιτάζει κάτι μεγάλα μπιτόνια και ρωτάει την μητέρα μου που έβαζε τιμές σε κάποια καλοκαιρινά είδη, πόσο κάνουν. Δυστυχώς η τιμή δεν ήταν ευδιάκριτη σε κανένα μπιτόνι (3 ήταν όλα κι όλα) προφανώς γιατί το πιστολάκι τιμών δεν είχε αρκετή μελάνι. Το μόνο σίγουρο ήταν πως κόστιζαν 4 ευρώ (φαινόταν καθαρά) και .... κάτι ! Πηγαίνω εγώ, γιατί τους είδα να ψάχνονται και λέω "δεν υπάρχει πρόβλημα, θα το βρούμε από το barcode". Σε εκείνο το σημείο πετιέται ο τύπος και λέει :

- Αυτό το 4, μάλλον δραχμές είναι. Φαίνονται παλιά τα μπιτόνια. Τετρακόσιες δραχμές και κάτι θα είναι γιατί πριν λίγο καιρό (χρόνια???) που πήρα από τον Τάσο (γείτονας που διατηρεί κατάστημα με χρώματα, σιδηρικά, πλαστικά κτλ) είχαν 2 ευρώ.

- Δεν νομίζω μπιτόνι 40 λίτρων να είναι τόσο φθηνό. Αλήθεια τις δραχμές που τις θυμηθήκατε? Πάνε 6 χρόνια που αλλάξαμε σε ευρώ, του λέω.

- Φαίνονται πολύ παλιά. Έχουν και σκόνη επάνω, μου απαντάει.

- Εφόσον βρίσκονται έξω, φυσικό είναι να έχουν και λίγη σκόνη επάνω, αλλά δεν είναι δυνατόν να είναι 6 χρόνια εκεί. Αν κάναμε τόσο καιρό να δώσουμε τα εμπορεύματα, θα είχαμε κλείσει προ πολλού, του λέω αστειευόμενος πάντα.

Στο μεταξύ, σημειώνω τον κωδικό του barcode και πηγαίνω να τον ελέγξω στο pc. Εκεί διαπιστώνω πράγματι πως το μπιτόνι κοστίζει 4 ευρώ και 20 λεπτά. Βγαίνω έξω και ακούω την μητέρα μου να του λέει "Όχι δεν μπορούμε να κάνουμε τετοια πράγματα."

- Είναι 4.20 . Το έλεγξα και στον τιμοκατάλογο μας, του λέω.

- Έλα μωρέ τώρα. Τιμοκατάλογοι και παραμύθια. Ποιος ξέρει πόσα χρόνια τα έχετε αυτά εδώ. Τα έχει φάει ο ήλιος και η σκόνη. Το έιπα και στη μητέρα σου. Λοιπόν θα σου δώσω από 2 ευρώ για το καθένα όσο τα είχε και ο Τάσος , 4 ευρώ στο σύνολο και εντάξει είμαστε, μου λέει.

- Συγγνώμη, αλλά αφού είναι παλιά και τα έχει φάει ο ήλιος και η σκόνη, εσείς γιατί θέλετε να τα αγοράσετε ? , τον ρωτάω.

- Αααααα για άκου να σου πω, μην με ειρωνεύεσαι εμένα. Δεν είναι τρόπος αυτός να μιλάνε στους πελάτες, μου λέει εκνευρισμένος.

- Εγώ μια ερώτηση έκανα. Δεν σας ειρωνεύτηκα. Εκτός κι αν υποτιμάτε την νοημοσύνη μου με την πρόταση που μου κάνατε και με ειρωνευτήκατε εσείς, γιατί εγώ χρησιμοποίησα ακριβώς τις ίδιες λέξεις με αυτές που είπατε κι εσείς, του λέω πάντα στον πληθυντικό και με σοβαρό ύφος.

- Αααααα τώρα μου πουλάς και πνεύμα, δηλαδή? Δεν έχεις καθόλου τρόπους, μου λέει και φεύγει.

Είναι από τις περιπτώσεις που μπορείς να πεις πολλά, αλλά εκείνη την στιγμή επειδή πιστεύω πως οι δικοί μου με μεγάλωσαν έτσι ώστε να έχω "τρόπους", επέλεξα να μην απαντήσω και να τον αφήσω να πάει στο καλό.

Σχόλια και απαντήσεις παντός τύπου προς τον κύριο, δικά σας.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Σε τι κόσμο..... θα φέρουμε(?) τα παιδιά μας?

Καταρχήν να δικαιολογήσω την χθεσινή απουσία μου από τo blog. Προσωρινή βλάβη στο τοπικό δίκτυο μου είπαν από την υποστήριξη της ΟΤΕnet, η οποία προφανώς διορθώθηκε την ώρα που η πλειοψηφία του ανδρικού πληθυσμού (στην οποία ανήκω κι εγώ) έβλεπε τον χθεσινό τελικό του Champions League !

Ευτυχώς που υπήρχε αυτό, για να καλύψει το κενό της έλλειψης internet. Είδαμε ένα παιχνίδι που τα είχε όλα, ένταση, πάθος, συγκινήσεις και αφού κέρδισε η Manchester (ΟΛΕ!), έστω και στα πέναλτυ με την ψυχή στο στόμα , τουλάχιστον έφυγε λίγη απογοήτευση από την χθεσινή ημέρα.

Δύο οι αφορμές για το σημερινό post. Πρώτη, η χθεσινή εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου σχετικά με την αδικαιολόγητη ακρίβεια στη χώρα μας και δεύτερη, η παραλαβή νέων εμπορευμάτων στο κατάστημά μας σήμερα το πρωί.

Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον, είδα για πρώτη φορά μία εκπομπή να μην υπερβάλει και να λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Τραγικό γεγονός για την χώρα μας η σύγκριση τιμών επωνύμων προιόντων, εταιριών όπως η Coca Cola, Kraft και άλλων γνωστών πολυεθνικών. Θα αναρωτηθεί κάποιος : Είναι δυνατόν τα ίδια 10 προιόντα στην Ελλάδα να κοστίζουν στον καταναλωτή 34 ευρώ και στην Ισπανία 33% λιγότερο? Και όμως ΝΑΙ. Είναι αλήθεια και μπορώ να το επιβεβαιώσω από το δικό μας κατάστημα.

Σήμερα το πρωί λοιπόν και ύστερα από το μπαράζ απεργιών σε μεταφορικές εταιρίες, βυτιοφόρα κτλ παρέλαβα νέα προιόντα. Όπως σε κάθε παραλαβή, οφείλω να ελέγξω τις τιμές αγοράς για να ρυθμίσω και τις τιμές πώλησης, έτσι έκανα και σήμερα. Βρέθηκα όμως προ εκπλήξεως και θα δώσω ένα παράδειγμα (που ισχύει για το 80% των προιόντων που παρέλαβα) για να καταλάβετε σε τι κατάσταση βρίσκεται η αγορά.

Χ προιόν : Παλαιά τιμή πώλησης = 1.00
Νέα τιμή αγοράς = 1.10

Δηλαδή αγοράζω σε τιμή αυξημένη κατά 10% από ότι πουλούσα. Άρα πρέπει να βάλω και χρήματα από την τσέπη μου εκτός του κέρδους για να αγοράσω νέα προίοντα. Κι εγώ τι έβγαλα τόσο καιρό που έκανα για να τα πουλήσω? Πάμε καλά ? Τα Υπουργεία Οικονομικών και Εμπορίου που μιλάνε για πληθωρισμό της τάξεως του 3-4% πως το δικαιολογούν ? Μήπως μας δουλεύουν ? Και ο καημένος ο καταναλωτής του οποίου εδώ και χρόνια ο μισθός και η σύνταξη έχουν μιδαμηνές αυξήσεις σε σχέση με την άνοδο των τιμών πως θα έρθει να ψωνίσει από μένα ?
Οι Έλληνες αντιπρόσωποι των πολυεθνικών εταιριών νομίζουν πως είναι πιο έξυπνοι από ότι οι αντίστοιχοι στις υπόλοιπες χώρες και βάζουν τέτοιες τιμές?

Κανείς όμως δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται. Οι εταιρίες κερδίζουν περισσότερα λόγω της αδικαιολόγητης αύξησης τιμών, η κυβέρνηση κερδίζει επίσης επειδή εισπράτει περισσότερο ΦΠΑ από όλους και οδηγούμαστε σιγά σιγά στην καταστροφή της μικρομεσαίας τάξης. Εμείς οι μικροεπαγγελματίες γιατί δεν έχουμε τις παροχές και διευκολύνσεις πληρωμών που έχουν οι μεγάλες αλυσίδες και ο απλός καταναλωτής γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να αντέξει αυτό το "τσουνάμι" αυξήσεων.

Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Ευαγγελάτο? (που ρωτούσε και ο Νίκος Τσιαμτσίκας στο δελτίο ειδήσεων).

Υ.Γ. Νο1 Είχα μερικά emails στα οποία οι ανώνυμοι συγγραφείς τους με "έκραζαν" που την "λέω" στους τουρίστες, κατηγορώντας εμένα ότι παραπονιέται ο κόσμος, επειδή ανέφερα πως ζω σε τουριστική περιοχή και έχω μάλλον "τουριστικές" τιμές στα προιόντα.

Καταρχήν θα ήθελα να ρωτήσω : Δεν έχετε καθόλου χιούμορ ?

Επίσης ίσως να έχετε δίκαιο και επηρεασμένοι από δικές σας εμπειρίες διακοπών να φτάνετε σε αυτό το συμπέρασμα αλλα θέλω να ξέρετε πως :

Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πόλη (Θεσσαλονίκη) και αυτός είναι ο λόγος που σιχαίνομαι και δεν θέλω καν να υπάρχει το φαινόμενο των "τουριστικών" τιμών αλλά αντίθετα θέλω και προσπαθώ συνεχώς σε όσες περιπτώσεις είναι εφικτό όσο κοστίζει ένα προιόν στις πόλεις, τόσο και αν μπορώ και λιγότερο να το αγοράζει κάποιος από εδώ.

Δεν είναι και λίγες οι φορές που προτιμώ να μην έχω ένα προιόν επειδή δεν μπορώ να πετύχω ανταγωνιστική τιμή (λόγω "τουριστικής" αντίληψης των τοπικών αντιπροσώπων) από το να πω "δεν βαριέσαι, εγώ θα το πληρώσω?" και να το βάλω στο ράφι. Πείτε με ρομαντικό, πείτε με *αλάκα, πείτε ότι θέλετε αλλά θέλω να γνωρίζετε πως αυτή είναι η γραμμή του καταστήματος απο το 1985 και δεν πρόκειται να αλλάξει για όσο καιρό ακόμα υπάρχει....


Υ.Γ. Νο2 Πάνω που ακύρωσα το φροντιστήριο για εκμάθηση Ρουμανικων (βλέπε προηγούμενο post) μάλλον πρέπει να πάω για να μάθω Ισπανικά. Λένε πως η Βαρκελώνη έχει πολλά κοινά (οι άνθρωποι, ο τρόπος ζωής) με την Θεσσαλονίκη οπότε... VAMOS !!!

Ουφ, πιστεύω πως αναπλήρωσα και το χθεσινό post με την μεγάλη έκταση του σημερινού.
Τα λέμε αύριο (ελπίζω με κάτι αστείο αυτήν τη φορά) !

Τρίτη 20 Μαΐου 2008

Μένουμε Ελλάδα !

Έρχονται 2 Ρουμάνες τουρίστριες ετών 60 και άνω και αφού πάρουν το καλαθάκι για τα ψώνια και κάνουν την γνωστή βόλτα χωρίς να πάρουν τίποτα, η μία φεύγει προς τα έξω αλλά το μάτι της δεύτερης πέφτει στα καπέλα. Αφού τα έχει περιεργαστεί όλα λεπτομερώς σαν τον Σέρλοκ Χολμς, καταλήγει σε ένα ψάθινο ανδρικό (από τα κλασσικά που φοράνε οι παππούδες) το φοράει και κοιτάζει στον καθρέπτη να δει αν της πάει.

Εγώ κοιτάω προς το μέρος της γιατί έχουν περάσει περίπου 20 λεπτά και λέω από μέσα μου "τόση ώρα, σ'αυτό κατέληξε ? " , η φιλενάδα της έχει σκυλοβαρεθεί και κόβει βόλτες πάνω κάτω μουρμουρώντας κάτι στα ρουμάνικα (μάλλον "που έμπλεξα με αυτή την "beep") και αφού αποφασίζει οτι αυτό θέλει, έρχεται και με ρωτάει σε άπταιστα αγγλικά ραδιοφώνου :

- Dis one γεύρο and eight ten?

Το καπέλο κοστίζει 4.80 και έχει και τιμή επάνω, οπότε συμπεραίνω πως έχει δει το 4 για 1 (χωρίς γυαλιά σ'αυτή την ηλικία φυσικό είναι) και ότι με την κακή χρήση αγγλικών προφανώς το "eight ten" σημαίνει "eighty'.

- It is four euros and eighty cents, της λέω.
- Oh too big too big. Ζwei γεύρο, ok? (Εμ δεν ξέρει αγγλικά, εμ μπέρδεψε τα γερμανικά, εμ κάνει και παζάρια **** κι εγώ με το "εμ" τα τουρκικά **** ).
- I am sorry but this is the selling price. It's not a bazaar here, της λέω για να καταλάβει πως δεν σηκώνει παζάρια η υπόθεση.
- Dis Romania 1 γεύρο , επιμένει.
- Ok and this England maybe 10-20 euros, της λέω γιατί με εκνεύρισε. Στο κάτω κάτω της γραφής ας έπαιρνε από την Ρουμανία ένα. Τι θέλει και με παιδεύει ?

- Ok no buy, μου λέει εκνευρισμένη και το βάζει πίσω στο ραφι με τα υπόλοιπα.

Εκείνη την ώρα, έρχεται και η κυρία Όλγα (γειτόνισσα) και γυρνάει η Ρουμάνα και της δείχνει το καπέλο και δείχνει κι εμένα εκνευρισμένη. Λέει κι η κυρα Όλγα σε άψογα Χαλκιδικιώτικα :

- Δις καπέλο γκουντ (λέει σε αυτήν) Για τουν γέρο τς του θελ' ? (ρωτάει εμένα)

Αυτή επιμένει και της δείχνει λίγη σκόνη που είχε σε ένα σημείο του καπέλου, δείχνει κι εμένα και λέει ειρωνικά "Four γευρο big big" . Η κυρα Όλγα πάλι, βλέπει το καπέλο και τις λέει :

- Πάρτου πάρτου καλό είνι. Τι φουνάζ ? Απ' έχ' λιγ' σκον' ? Πλύντου μαρί στ' θάλλασα λίγου και θα γεν' πιο όμορφου από καινούργιου...

Αυτή λέει "Νο no Romania one γεύρο" και φεύγει.

Μου λέει και η κυρα Όλγα : "Αααααα, απ' τς Ρουμαν π' ήρθαν είνι τούτνη ? Άι σα πέρα ρεεεε, δεν έχνε λεφτά αυτνοί. Τι τς στέλνε ιδώ ?"

Εγώ πάλι μετά από όλα αυτά και αφού έσκασα στα γέλια, σκέφτομαι σοβαρά, αφού είναι όλα τόσο φθηνά εκεί, να μάθω Ρουμάνικα, να πουλήσω ότι έχω και δεν έχω και να πάω να γίνω Ρουμάνος. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι να τα κάνω όλα αυτά, θα έχει και εκεί "ΓΕΥΡΟ" όπως χαρακτηριστικά το έλεγε η κυρία και προφανώς σε θέματα διαβίωσης και τιμών τα πράγματα θα έχουν γίνει χειρότερα από εδώ.

Άρα Μένουμε Ελλάδα !

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

ΙΔΙΟΓΡΑΦΩΣ Μέρος Δεύτερο.

Με βλέπει κι ο πατέρας μου (ετών 70+) πριν λίγες μέρες που ετοίμαζα το χειρόγραφό μου για το http://autographcollectors.blogspot.com και με ρωτάει:

- Τι ζωγραφίζεις εκεί ?
- Είναι για ένα blog που μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα...
- Και τι είναι τα blog ?
- Είναι σελίδες του Internet όπου ο καθένας μπλα μπλα μπλα μπλα...

Σημειωτέον ότι έχει παραγγείλει laptop νέας τεχνολογίας με blueray και τα ρέστα (τρέμε πασιέντζα!!!) και το περιμένει πως και πως.

Σήμερα το απόγευμα έρχεται στο μαγαζί και μου πετάει ένα κομμάτι χαρτόνι από κούτα τσιγάρων και μου λέει:

- Πάρε και το δικό μου δημιούργημα.

Και βλέπω αυτό ....



Δεν είναι ....... πολύ μπροστά ?

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Ο εξαρτημένος Γερμανός !

Κυριακή σήμερα και λόγω έναρξης καλοκαιρινής περιόδου είμαστε εδώ για να εξυπηρετήσουμε όλους αυτούς που μπορεί να ξέμειναν από κάτι το Σάββατο και γενικώς σε όσους δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει ωράριο καταστημάτων επειδή κάνουν διακοπές.

Ένας από αυτούς Γερμανικής καταγωγής, σταματάει με ποδήλατο έξω από το μαγαζί.
Ο τύπος πρέπει να είναι fan της ποδηλασίας γιατί ήταν εξοπλισμένος με κράνος, στολή, ειδικά παπούτσια και δεν συμμαζεύεται.

Κατεβαίνει από το ποδήλατο και μέσα σε 3 δευτερόλεπτα διανύει απόσταση 20 μέτρων από την είσοδο εώς το ταμείο, σκοντάφτει σε ένα σκαλοπατάκι (λέω πάει, σκοτώθηκε ο άνθρωπος) σηκώνεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα και λαχανιασμένος με έκφραση Smigol από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών (My precious!!!) με ρωτάει :

B E E R ? ? ?

Του κάνω νόημα σαν τροχονόμος ΕΥΘΕΙΑ και πάει τρέχοντας. Παίρνει ένα μεγάλο κουτάκι Amstel, το ανοίγει και πινωπερπατώντας έρχεται στο ταμείο.

Προς μεγάλη μου έκπληξή, αφήνει το άδειο(!) κουτάκι στον πάγκο του ταμείου (το ξετίναξε σε δευτερόλεπτα ο κροκόδειλος) και με ρωτάει:

Wie viel? (Πόσο κάνει?)

του λέω 1 ευρώ, με πληρώνει και επιστρέφει στο ποδήλατό του όχι τρέχοντας αλλά με ρυθμούς Θεσσαλονίκης (χαλαρααααααααααα).

Την πήρε κι αυτός τη δόση του, σκέφτομαι και αρχίζω τη συγγραφή του post που μόλις τελείωσε...

Σάββατο 17 Μαΐου 2008

Γι'αυτό δεν πήγε καλά η ομάδα !

Χθες, ώρα 3 το μεσημέρι, γνωστός ποδοσφαιριστής ομάδας της Θεσσαλονίκης (σαν τη Λαμπίρη και το ΚΟΥΣ ΚΟΥΣ ξεκίνησα) μπαίνει στο μαγαζί και με ρωτάει:

- Φιλαράκο, που έχουμε τα νερά?
- Στο ψυγείο στο βάθος δεξιά, του απαντώ.
- Σοκολατίτσες και τέτοια?
- Αφού πάρεις το νερό, έτσι όπως έρχεσαι από το ψυγείο στο αριστερό σου χέρι.
- Πολύ ωραία, μου λέει κι αφού διάλεξε και τα γλυκάκια του έρχεται στο ταμείο.
- Είναι 3 ευρώ και 80 λεπτά, του λέω.

Βάζει το χέρι στην πίσω τσέπη, βγάζει ένα μάτσο με 100ευρα (όπως τα έκοψα πρέπει να ήταν 4-5 χιλιάρικα) και μέσα από αυτά, βγάζει ένα 5ευρο, αλλά αντί να μου το δώσει το βάζει στην πίσω τσέπη και μου δίνει τα υπόλοιπα.

- Δεν είμαστε στο Μονακό, του λέω.
- Ορίστε ? , με ρωτάει.
- Τόσα ευρώ για 3 σοκολάτες κι 1 νερό πολλά δεν είναι ?
- Γιατί πολλά ρε φιλαράκο, 5 ευρώ σου έδωσα !
- Αν σου μοιάζουν αυτά για 5 ευρώ, εγώ τα κρατάω, δεν με χαλάει καθόλου του λέω και του τα αφήνω επάνω στο πάγκο του ταμείου για να τα δει πιο καθαρά.

Εκείνη την ώρα τον είδα που σάστισε. Ξαναβάζει το χέρι στην πίσω τσέπη, βγάζει το 5ευρο, ψάχνεται στις άλλες τσέπες γιατί προς στιγμήν μάλλον νόμιζε ότι έχασε τα υπόλοιπα, τα ξανακοιτάει και μου λέει:

- Πω πω τι έκανα τώρα? Ε βέβαια, αν είσαι ξύπνιος από τις 8 το πρωί αυτά παθαίνεις.
- Εγώ είμαι από τις 7, του λέω.
- Εεεεε άλλος τρόπος ζωής του ενός και άλλος του άλλου, απαντάει.
- Γι' αυτό φέτος ήταν και η ομάδα άλλα αντ' άλλων???
- Άσε φίλε μην το συζητάς. Δύσκολη χρόνιά... μου λέει και φεύγει!

Δευτερόλεπτα μετά άκουσα ένα απόμακρο "ευχαριστώ" και τον είδα να μου κουνάει το μάτσο με τα χρήματα πριν μπει στο πολυτελές αυτοκίνητό του. "Να σαι καλά" του φώναξα και σήκωσα το χέρι μου χαιρετώντας τον μήπως τυχόν και δεν με άκουσε.

Άλλος τρόπος ζωής λοιπόν.
Α ρε δικέφαλε.... Γι'αυτό δεν πήγε καλά η ομάδα. Ας ελπίσουμε ότι όλα γίνονται για καλό.

Υ.Γ. Αν και οι 2 ομάδες είναι μισητές, εύχομαι καλή επιτυχία στον Άρη για σήμερα. Τουλάχιστον να έρθει το κύπελλο στη Θεσσαλονίκη (δύσκολο το βλέπω αλλά επειδή φοράει ADIDAS ας πούμε πως Impossible is nothing).

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

ΙΔΙΟΓΡΑΦΩΣ




Για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Περί Ηλιελαίων ο λόγος.....

Εδώ και λίγους μήνες γίνεται ένας χαμός με τα ηλιέλαια. Πρώτα ήρθε η αύξηση τιμής που σταδιακά έφτασε το 50-60% από τον Σεπτέμβριο του 2007 μέχρι σήμερα. Τις τελευταίες μέρες το σκάνδαλο με το ουκρανέζικο ορυκτέλαιο.

Λόγω της φύσεως του επαγγέλματός μου είναι φυσικό πως ενδιαφέρθηκα για να δω τι να κρατήσω και τι να αποσύρω από τα ράφια του καταστήματος μου γιατί πολύ απλά δεν θέλω να δω κάποιον από την οικογένεια μου, φίλο, γνωστό ή απλά πελάτη μου να πεθαίνει επειδή αγόρασε αυτό το "κοκτέιλ" που ονομάζουν ηλιέλαιο. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα πολλές μικρές αλλά και μεγάλες εταιρίες όπως η ΕΛΑΙΣ και η ΜΙΝΕΡΒΑ να είναι αναμεμειγμένες σε όλη αυτή την ιστορία.

Μου έχουν δημιουργηθεί οι εξής προβληματισμοί και καλώ τον κάθε υπεύθυνο να μου απαντήσει:

1. Απευθύνομαι προς όλες τις εταιρίες αλλα φέρνω ως πάράδειγμα το ηλιέλαιο SOL το οποίο η πλειοψηφία των πελατών αλλά και εγώ προτιμούσα περισσότερο για την προσωπική μου κατανάλωση (λόγω μεγέθους και κύρους της εταιρίας) και γράφει εμφανέστατα στο κάτω μέρος της φιάλης :

ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΑΪΣ - UNILEVER Α.Ε.

Οκ αλλά το ορυκτέλαιο από την Ουκρανία πως βρέθηκε μέσα ? Είναι κι αυτό παραγωγή της ΕΛΑΪΣ ??? Πως γίνεται 10 εταιρίες να αποσύρουν τα ηλιέλαια τους ενώ όλοι υποστηρίζουν πως είναι δικιά τους παραγωγή?

2. Οι εταιρίες ΕΛΑΙΣ και ΜΙΝΕΡΒΑ παράγουν τα πολύ γνωστά ΒΙΤΑΜ και ΦΑΣΤ αντίστοιχα και πολλά άλλα προιόντα μαργαρίνης (φυτικών λιπαρών) τα οποία ενδέχεται να περιέχουν κι αυτά λίγη γεύση από Ουκρανία. Εγώ και το 90% των Ελλήνων που καταναλώνουν καθημερινά τα παραπάνω προιόντα πως θα το γνωρίζουμε αυτό?

3. Και ενώ είναι από την ίδια παρτίδα για πιο λόγο να πληρώνω το ΕΛΑΙΣ και το ΜΙΝΕΡΒΑ σε σχεδόν διπλή τιμή από τις μικρότερες εταιρίες ? Μήπως οι μικρές εταιρίες βάζουν περισσότερο ορυκτέλαιο μέσα?

4. Πιστοποιήθηκε πως η συγκεκριμένη παρτίδα βρίσκεται στην Ελλάδα από αρχές Φεβρουαρίου (άσχετο αν το πείρανε χαμπάρι τον Μάϊο). Γιατί κάθε εταιρία έχει διαφορετικές ημερομηνίες λήξεως στα λάδια που αποσύρονται ? Απ'ότι φαίνεται το ηλιέλαιο μόνο του αλοιώνεται σε συγκεκριμένη ημερομηνία αλλά το ορυκτέλαιο καλά κρατεί !!!

Αυτά για σήμερα και ο Θεός (ή ότι πιστεύει ο καθένας) να μας φυλάει....

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Ήρθαν και οι πρώτοι τουρίστες.....

Βρε καλώς τους. Πρώτη φουρνιά λοιπόν και μας έρχεται από Ρουμανία και Βουλγαρία. Μεγάλη εντύπωση κάνει πάντως ένα πράγμα. Η ταξική διαφορά.

Πολύ γνωστό μεγάλο ξενοδοχείο της περιοχής το οποίο διαθέτει και καζίνο παρακαλώ για όσους θέλουν να νιώσουν την ηδονή και να χάσουν ότι έχουν στην τσέπη και όχι μόνο και το οποίο επίσης έχει κατακλειστεί από τετρακίνητα οχήματα μεγάλου κυβισμού τα οποία (αμάν με αυτή την λέξη) φέρουν πινακίδες των προαναφερθέντων χωρών.

Τι γίνεται ρε πάιδιά ??? (Μου λέει φίλος που δουλεύει εκεί .) Αυτό δεν είναι ξενοδοχείο. Είναι εξώφυλλο του Auto Moto & Sport που έχει συγκριτικό στα BMW X5, AUDI Q7, MERCEDES ML, VW TUAREG, PORSCHE CAYENNE και HUMMER. Μιλάμε για πολύ χρήμα.
Του λέω : Μην την ψάχνεις φίλος. Μάλλον έχει συνέδριο η Μαφία της ΝΑ Ευρώπης στο ξενοδοχείο !

Επίσης παρατήρησα και το εξής περίεργο : Τα περισσότερα από αυτά τα αυτοκίνητα είναι ενοικιαζόμενα. Σου λέει ο μαφιόζος : Τα φράγκα τα έχω ... Οι δρόμοι στην Ελλάδα είναι σε κατάσταση "ανάμεσα στις λακούβες βρίσκεις και λίγη άσφαλτο". Γιατί να χαλάω την FERRARI μου? Νοίκιασε ένα τζιπάκι για 10-15 μέρες και δεν βαριέσαι. Αυτοί είναι οι "λίγοι".Όμως υπάρχει πάντα και η άλλη πλευρά......

100 μέτρα πίσω από το κατάστημα μας βρίσκεται μία από τις πανέμορφες παραλίες τις περιοχής. Ευκολονόητο οτί εκεί βρίσκονται και πολλά ξενοδοχεία της περιοχής. Εκεί κατοικούν κάποια όμορφα μικρά μπλε πλασματάκια που τα λένε Στρουμφ.... (ώπα λάθος). Εκεί λοιπόν έρχονται με λεοφωρεία που φέρουν πινακίδες ιδίας προελεύσεως με τα τετρακίνητα θηρία, πακεταρισμένοι σε συσκευασίες των 100 οι πιο κακόμοιροι τουρίστες που έχουν έρθει ποτέ στην περιοχή. Αυτοί είναι οι "πολλοί". Και δυστυχώς μέχρι να έρθουν και οι Έλληνες (αν βρουν λεφτά) αυτοί θα είναι οι πελάτες μας.

Γενιά του '30 εώς '50, σαγιονάρα με κάλτσα, ταλαιπωρημένοι άνθρωποι που μεροκάματου και φυσικά χωρίς λεφτά. Προφανώς ότι είχαν και δεν είχαν το έδωσαν για τα εισιτήρια και το δωμάτιο. Καλά το τι έγινε στο μαγαζί μόλις ανακάλυψαν τα κρουασάν των 30 λεπτών δεν λέγεται. 10 ο ένας, 15 ο άλλος. Είναι και ηλικιωμένοι.... θα πάνε από ζάχαρο, τρομάρα τους.

Από την άλλη αν ο βασικός μισθός στη χώρα τους είναι 200-300 ευρώ που να βρουν λεφτά οι έρμοι? Παίρνουν ένα καλαθάκι, γυρίζουν γύρω γύρω, παρατηρούν πόσο ακριβότερα είναι τα αγαθά σε σχέση με την χώρα τους και το πολύ πολύ να πάρουν κανένα αυγό που είναι το πιο φτηνό φαγήτο κατ' εμέ και 5-6 μπύρες εισαγωγής των 30 λεπτών και είναι ευτυχισμένοι. Πάντως τέτοιες διακοπές εγώ δεν πάω. Καλύτερα να μαζέψω 5-10 φράγκα παραπάνω και να το ευχαριστηθώ παρά να ψωμολυσάω....

Βγαίνει και η κυβέρνηση και φωνάζει με υπερηφάνεια "ΑΥΞΗΘΗΚΕ Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ Χ%" και κολοκύθια τούμπανα. Τι να τον κάνω τέτοιο τουρισμό? Βεβαίως και δεν φταίνε οι άνθρωποι που έρχονται αλλά με αυτή την τακτική δεν πρόκειται να πάμε μπροστά.

Εύχομαι καλή δουλειά και καλές διακοπές σε όλους !

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Καλή αρχή !!!

Μάιος του 1985..... και ο μεγάλος μου αδελφός μπαίνει στο σπίτι με ένα μεγάλο κουτί (αν ήταν μικρός θα μου έφερνε μικρό κουτί???). Με τις λίγοστές γνώσεις αγγλικών από τα 2 χρόνια φοίτησης στο φροντιστήριο της γειτονιάς, ξεχώρισα τα μεγάλα γράμματα τα οποία σχημάτιζαν το όνομα "Amstrad CPC 6128" . Αυτή ήταν η πρώτη επαφή μου με υπολογιστή και έμελε να είναι μοιραία. Ακολούθησαν μια Amiga 500, ένα PC της Οlliveti με την φοβερή ταχύτητα του(ήταν κατά 0.1MHZ πιο γρήγορο από τον IBM) και ύστερα από άπειρα upgrades φτάνουμε στο σήμερα.


Μάιος του 2008..... 23 χρόνια μετά και η αγάπη για τον κόσμο των υπολογιστών όχι μόνο έχει μείνει αναλλοίωτη αλλά μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. 23 χρόνια μετά και ο 8χρονος πιτσιρικάς, είναι ιδιοκτήτης παντοπωλείου σε τουριστικό θέρετρο της Χαλκιδικής και βρισκόμαστε στο ξεκίνημα άλλης μιας καλοκαιρινής περιόδου. Τις καθημερινές εμπειρίες μου θα τις παρακολουθούμε μαζί στις ιστορίες καθημερινού SουπερΜαρκετισμού - SαδοΜαζοχισμού.

Ξεκινάμε λοιπόν το blogοτάξιδο κι όπου μας βγάλει...